29 Μαρ 2010

Μέρες Ραδιοφώνου...



Χαιρετώ σας,

Αναδημοσιεύω ένα κείμενο από την ιστοσελίδα www.neasantorinis.gr!!!

Μπορεί να μην έζησα εκείνα τα χρόνια και ίσως τα βιβλία να μην μπορέσουν ποτέ να περιγράψουν τα συναισθήματα και τη ζωή των ανθρώπων στις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80, όμως τολμώ να πω πως με κυρίεψε μια νοσταλγία και μια συγκίνηση μόλις διάβασα το παρακάτω κείμενο.

Αφιερωμένη λοιπόν η αναδημοσιεύση στο Παναγιώτη τον Μυτιληναίο, που χρόνια πολλά πριν τον ταλαιπωρούσα καθημερινά στο σπίτι του μαζί με τον γιο του και φυσικά στην Κική Καφιέρη, που πάντα θα λείπει...


Γράφει λοιπόν ο Παναγιώτης:

"Θεώρησα χρέος μου 35 χρόνια μετά, να μοιραστώ μαζί σας, όσες θυμάμαι από τις δικές μας μέρες ραδιοφώνου στη Σαντορίνη.Το θεώρησα χρέος μου γιατί πολλοί φίλοι που δεν ζουν πια ανάμεσά μας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση και λειτουργία του πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού στο νησί.

Πιθανόν να υπήρχαν και παλιότερες από τις δικές μας. Θυμάμαι για παράδειγμα ότι κάποιος μου έλεγε πως ο συγχωρεμένος ο Ψουϊς είχε στήσει έναν σταθμό στα Φηρά, στα Μεσαία, και έκανε κάποιες εκπομπές, εκεί γύρω το 1965.Δεν το γνωρίζω από πρώτο χέρι και δεν θα γράψω γιαυτό.
Θα γράψω αυτά που έζησα με τους φίλους που στήσαμε μαζί για πρώτη φορά σταθμό στην Σαντορίνη το 1973, τον θρυλικό SLADE, (ήταν το όνομα ενός συγκροτήματος τότε) και θα φτάσω μέχρι σήμερα.

Επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτή την σειρά, που έχει ένα ιστορικό ενδιαφέρον, σε μερικά αγαπημένα μου πρόσωπα που δεν βρίσκονται σήμερα κοντά μας.
Πρώτα από όλα στο παιδικό Φίλο μου τον Μιχάλη το Σορώτο,που χάθηκε πρόωρα από αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1974, ήταν 18 μόλις χρονών..

Το φίλο μου τον Δημήτρη το Καφιέρη , υπάλληλο του ΟΤΕ που έφυγε επίσης τελευταία στην Αθήνα από ατύχημα.

Την αγαπημένη μου Κική Καφιέρη που ακόμα και σήμερα η απουσία της μου είναι αισθητή.
Τον αγαπημένο φίλο μου Στέλιο Σορώτο που χωρίς αυτόν ίσως να μην υπήρχε σήμερα στο νησί ραδιόφωνο και τηλεόραση.

Τέλος στο κερα-Ρηνιώ που έζησε από κοντά όλη τη ραδιοφωνική μας τρέλα και έκρυψε τον Slade στο μαεριό για να μην τον βρουν οι χωροφύλακες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

O Slade και τα Πάρτυ μας

Σαντορίνη 1965. Καθώς ακόμα νωπές είναι οι πληγές που μας άφησε ο σεισμός του 56 το νησί αργοπεθαίνει οικονομικά. Χιλιάδες Σαντορινιοί ξενιτεύονται και πάνε στην Αθήνα για να ζήσουν τις οικογένειες τους. Πολλές από αυτές μένουν πίσω για να κρατούν ζωντανά τα σπίτια τα αμπέλια και το βιος.

Μιλάμε για σκληρές και άσχημες μέρες.

Μια φέτα ψωμί με λίγο λαδάκι και λίγο πελτέ ήταν το πολυτελές κολατσιό μας.
Κρυφτό μέσα στα χαλάσματα που άφησε ο σεισμός , στο κόκκινο σπίτι του Νομικού , στα υπόσκαφα του Κοντοχωριού και στη πλατεία Σαρπάκη ήταν το παιχνίδι μας.
Κρυφτοντενεκές με το Στάθη το Καραμανλή , τον Αντώνη το Μανιέμο , το Μιχάλη το ρίφι, το Στέλιο τον εισπράκτορα, το Σίμο το Μπελλώνια, τον Λουκά το Σμπάρα, το Γιώργο το κεφτέ, το Στάθη τον Αμπαζόγλου,το Σταύρο και το Μανώλη το Χάλαρη,τον Ευθύμιο το Τζούρο,κ.α την παλιοπαρέα δηλαδή των Φηρών, κάθε μέρα στη πλατεία του Σαρπάκη.

Περνούσαν οι μέρες δύσκολα αλλά όμορφα.

Μεγαλώσαμε σιγά σιγά και πήγαμε στο Γυμνάσιο.

Φτάσανε και οι πρώτοι ξένοι στο νησί, είχε βρει κι ο Μαρινάτος τα Αρχαία στο Ακρωτήρι, η Σαντορίνη άρχισε να στέκεται στα πόδια της.

Η παλιοπαρέα των Φηρών είχε ανησυχίες.Ήταν η περίοδος των πάρτυ στα σπίτια μας.

Ο ηλεκτρολόγος της παρέας ο Αντώνης ο Μανιέμος έφτιαχνε τα ηλεκτρικά φωτορυθμικά ( χρωματιστές λάμπες που αναβόσβηναν με την μουσική)
Ο Στέλιος ο Σορώτος τα ηχητικά.Οι υπόλοιποι το Βερμουτάκι και εγώ στη Μουσική. (είχα το ψώνιο από τότε).
Με Δισκάκια 45άρια κάναμε αξέχαστα πάρτυ στο Φηροστεφάνι, στου Λευτέρη, στο θόλο του Σορώτου και αλλού.Τσάρμς , Αϊντολς, ΠΟΛ , κ.λ.π Ήταν τότε πολύ στη μόδα τα άκουγε και τα χόρευσε η νεολαία.
Μια τέτοια βραδιά σε ένα πάρτυ μας μπήκε η ιδέα για τον πρώτο σταθμό.
-Ρε συ μου λέει ο Σορώτος. Έχω ένα παλιό ράδιο στα μεσαία που μπορεί να γίνει πομπός αν του βάλουμε τα κατάλληλα εξαρτήματα.
Και πέσαμε πάνω στο ταλαίπωρο παλιό ράδιο.
Βάλε – βγάλε παλεύαμε μέρες.

Όμως ο πυκνός μαύρος καπνός μετά από πολλά πειράματα μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το παλιό ηλεκτρικό ραδιόφωνο όχι μόνο δεν έγινε πομπός αλλά δεν ήταν πλέον ούτε ραδιόφωνο.
Εκεί έδωσα εγώ τη λύση.

Παίκτης ποδοσφαίρου στον Πανθηραϊκό τότε, ήξερα καλά τον Νίκο το Γαβαλά (το αριστερό μας εξτρέμ) από το Πύργο, που μόλις είχε τελειώσει σχολή ηλεκτρονικών στην Αθήνα.
Μου είχε πει μάλιστα ότι δούλευε πάνω σε πομπούς κλ.π.
Το ίδιο απόγευμα στο γήπεδο τούδωσα το ταλαιπωρημένο παλιό ραδιόφωνο να το δει και να προσπαθήσει να το μετατρέψει σε πομπό.

Όντως ο Νίκος τα κατάφερε και σε λίγες μέρες μας έφερε τον SLADE, μαζί με μια κουλούρα από ηλεκτρικό καλώδιο, το οποίο έπρεπε να γδύσουμε από το πλαστικό για να χρησιμοποιηθεί ως κεραία.
Το ίδιο απόγευμα με το Σορώτο, (δεν θυμάμαι εάν ήταν και άλλοι μαζί), ανεβασμένοι στο θόλο και μπροστά στην έκπληκτη μάννα μου απλώσαμε 200 μέτρα κεραία. ( Οι πομποί στα Μεσαία θέλουν μεγάλη σε μήκος κεραία)

Όταν τελειώσαμε δοκιμάσαμε με ένα μικρό κασετόφωνο και είδαμε ότι όντως ο Ντέμης Ρούσσος που έπαιζε ακουγόταν από ένα φορητό ραδιοφωνάκι που είχε ο Στέλιος.
Μετά τα απαραίτητα τέστ είδαμε ότι ο SLADE ακούγονταν σε όλα τα Φηρά, στο Κοντοχώρι, στο Καρτεράδο και στο Φηροστεφάνι.Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη.

Στο μικρό μου δωμάτιο το στούντιο ήταν πλέον θέμα χρόνου. Βρήκαμε μικρόφωνο που με την βοήθεια του κασετοφώνου δούλευε μια χαρά, συνδέσαμε και πικάπ και αρχίσαμε εκπομπή.
Τα μηνύματα ότι μας ακούν ,( είχα φροντίσει εγώ στο εξατάξιο Γυμνάσιο να το διαδώσω σε όλους), έφταναν κατά εκατοντάδες.

Όλη η Σαντορίνη γνώριζε την επόμενη μέρα ότι στα Φηρά λειτουργούσε ραδιοφωνικός σταθμός.

Ήταν εκεί γύρω στο 1972-1973.
Τα απογεύματα στο σπίτι μου έρχονταν όλη η παρέα και κάναμε εκπομπή.Από το πρωί κορίτσια και αγόρια μούφερναν στη τάξη στο σχολείο χαρτάκια με αφιερώσεις, γέμιζα τσάντες ολόκληρες και το απόγευμα στην εκπομπή τα διάβαζα με την συνοδεία βέβαια της απαραίτητης μουσικής.
O SLADE στα μεσαία ήταν πλέον γνωστός σε όλο το νησί.
Τον άκουγαν παντού, σε καφενεία, σπίτια, μαγαζιά.Όπου και να πήγαινες θυμάμαι άκουγαν τον σταθμό και το δούλεμα έπεφτε βροχή.

Δυστυχώς δεν έμελε να κρατήσει πολύ αυτή μας η χαρά.

Ο Μπάμπης ο Πούλης που σπούδαζε στην Ιταλία μας έφερε σε ένα του ταξίδι ,ένα 45άρι του Θεοδωράκη και χωρίς να ξέρουμε ότι είχαν απαγορευθεί τα τραγούδια του, το παίξαμε.Αποτέλεσμα; Ήρθε η Αστυνομία σπίτι και έβαλε τέλος στο όνειρό μας.
Το βραδάκι θυμάμαι το Στέλιο το Σορώτο να παίρνει αγκαλιά τον Slade να φεύγει σχεδόν δακρυσμένος από το σπίτι μου.
Είχε τελειώσει άδοξα , λόγω Θεοδωράκη και χούντας η πρώτη μας ραδιοφωνική προσπάθεια στη Σαντορίνη.

Εκεί, εκτός των άλλων γεμίσαμε και θυμό για την Χούντα, χωρίς να ξέρουμε καν τι σημαίνει.
Πιο Θυμωμένος από όλους ο Σταύρος ο Χάλαρης που αποκαθήλωσε το δικτάτορα Παπαδόπουλο από την τάξη στο σχολείο, ενέργεια που είχε σαν αποτέλεσμα να μας διώξουν δύο τρεις μέρες με αποβολή.

Ακόμα και τώρα όταν τον ρωτώ γιατί κατέβασε το κάδρο με τον Παπαδόπουλο μου απαντά με αυτόν τον αφοπλιστικό Χαλαρέϊκο τρόπο.
- Δεν γουστάριζα ρε τη μάπα του. Αυτός φταίει που μας κλείσανε τότε το σταθμό….
-----------------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Σ Ξέχασα και μπορεί να με μαλώσουν κάποιους να αναφέρω ότι συμμετείχαν στην προσπάθεια: διορθώνω λοιπόν: Στην προσπάθεια συμμετείχαν ακόμα ο Γιώργος ο Κονταράτος από το Πύργο, ο Γουρίας ο Παπανδρεόπουλος από το Μεγαλοχώρι, η Βούλα η Ζώτου και η Ρούλα η Μενδρινού από τα Φηρά, ο Αλαφούζος ο Τάσος από το Καμάρι, ο Λευτέρης ο Γαβρίλης ο δικηγόρος από το Βουρβούλο, ο Γκαζούρας από την Έξω Γωνιά και πολλοί φίλοι ακόμα .

Υ.Σ 2 Το σκίτσο που συνοδεύει το κείμενο είναι της φίλης της Χάϊντυ από τη Γερμανία. Από ένα ημερολόγιο που είχε σκιτσάρει το 1993 για τον 106,4. Επειδή μαθαίνω ότι είναι άρωστη θέλω να της ευχηθώ γρήγορα να γίνει καλά για να πιούμε πάλι το ούζάκι μας".
Χαθείτε στα ενδότερα...

17 Μαρ 2010

Hasta La Victoria Siempre...

Χαιρετώ σας,

Απογοήτευση, κατήφεια, εκνευρισμός, οργή, θλίψη, απόγνωση είναι μερικά από τα συναισθήματα που νοιώθουμε το τελευταίο διάστημα ακούγοντας την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική οικονομία.

Διαβάζουμε για φοροεισπρακτικά μέτρα και δυσβάσταχτους νόμους, ακούμε για λεφτά που θα δανειστούμε και για επιτόκια. Ξαφνικά οι νοικοκυρές φοβούνται τα spread κι ας μην καταλαβαίνουν τι είναι, ενώ ο τρόμος ακόμα και για τα 666 ευρώ μισθό έχει κατακλύσει τους πάντες…

Ζητώ συγνώμη και πιο πολύ ντρέπομαι γι’ αυτό που θα πω, αλλά δυστυχώς έχουμε ξεφτιλιστεί σαν Έλληνες και σαν Έθνος. Γίναμε χέστες και κακόμοιροι, άβουλοι και αδρανείς.

Ντρέπομαι να ανήκω στη γενιά των 700 ευρώ, που δεν αντιδρά, που δεν νοιάζεται, που ζει με δανεικά, χωρίς ι-δανικά…

Ένα ακόμα γρανάζι στη μηχανή του συστήματος, που του φτάνουν δυο σταγόνες λάδι ίσα – ίσα για να μην σκουριάσει και συνεχίζει να δουλεύει χωρίς σταματημό.
Χωρίς να ζητά, χωρίς να ελπίζει, απλά παρακαλώντας για τα αυτονόητα…

Ντρέπομαι να μιλάω για τους προγόνους μου, γιατί δεν τους μοιάζω, δεν μπορώ να τους μοιάσω, δεν μ’ αφήνουν να τους μοιάσω.

Ντρέπομαι να αναμοχλεύω μνήμες του Πολυτεχνείου, της επανάστασης και των τόσων ιστοριών ελληνικής ανδρείας και περηφάνιας, βλέποντας την σημερινή μας κατάντια…

Έχουμε γίνει μία νεολαία γερόντων κύριοι, που δεν ονειρευόμαστε, δεν απαιτούμε, δεν διεκδικούμε. Μια νεολαία κακόμοιρων με την μύτη σηκωμένη και με περισσή υπεροψία, που νοιάζεται μονάχα πως θα βολευτεί, αδιαφορώντας για τα πάντα.

Μας…πότισαν με λήθη και μας γέμισαν καχυποψία, έλλειψη εμπιστοσύνης και τρόμο. Μας έβαλαν να κλειδωθούμε μες το σπίτι και να ζούμε τη ζωή μας μέσα από την τηλεόραση.

Και δεν αντιδράμε…

Ακούμε να έχει στηθεί ένας χορών δισεκατομμυρίων ευρώ πάνω στις πλάτες μας. Διαβάζουμε για χρήματα που αποδεδειγμένα έχουν «φαγωθεί» και για θυσίες που απαιτούνται από μας για να τα μαζέψουν.

Και δεν αντιδράμε…

Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε να μειώνουν μισθούς, συντάξεις, δώρα κι όσα με αγώνες είχαν κερδίσει οι εργαζόμενοι και δεν σκεφτόμαστε πως θα έπρεπε να ζητάμε περισσότερα κι όχι να παρακαλάμε να μην μας κόψουν αυτά που με κόπο οι προηγούμενες γενιές είχαν εξασφαλίσει για μας.

Ως πότε όμως δεν θα αντιδράμε;

Ως πότε θα συνεχίσουμε να ξεπουλάμε το παρελθόν μας;

Μυρίζω πλέον γύρω μου οργή και αγανάκτηση…

Σαν ένα ηφαίστειο που βγάζει καπνό, πριν την έκρηξη.

Ο σαματάς για τον Αλέξη μοιάζει να ήταν απλώς η προειδοποίηση…

Νομίζω πως έφτασε ο καιρός να ξεχάσουμε για λίγο το παρόν μας και να νοιαστούμε λίγο και για το αύριο.

Δεν ξέρω αν η λύση είναι οι πορείες, το εμπάργκο, οι απεργίες ή όλα αυτά κι άλλα τόσα σε συνδυασμό.

Ξέρω όμως με σιγουριά πως αν δεν κάνουμε κάτι να σταματήσει η κατρακύλα και η εκμετάλλευση που βιώνουμε θα έχουμε ατιμάσει άδοξα το παρελθόν μας και θα έχουμε…βιάσει με το χειρότερο τρόπο το μέλλον μας.

Ας αποδείξουμε σε όλους πως το φιλότιμο, η περηφάνια, ο πολιτισμός και η δημοκρατία κυλάνε ακόμα στο αίμα μας…

Μας έμεινε ακόμα λίγος καιρός!

Χαίρετε… Χαθείτε στα ενδότερα...

12 Μαρ 2010

Έχω απορίες...

1. Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;

2. Σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι;

3. Ποιος και ποτέ ενημέρωσε τον Ταρζάν ότι τον λένε έτσι;

4. Γιατί ο Donald Duck όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πετσέτα ενώ κυκλοφορεί τις υπόλοιπες ώρες χωρίς παντελόνι;

5. Τι σκατά σημαίνει επιτέλους Ζαβαρακατρανεμιά;

6. Ποιος είναι επιτέλους ο ανιψιός του Μπάρμπα Μπεν και ποιος του Μπάρμπα Στάθη;

7. Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και στις καπνοβιομηχανίες;

8. Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;

9. Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;

10. Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;

11. Όταν κάποιος με μανία καταδιώξεως, καταδιώκεται πραγματικά, λέμε ότι θεραπεύτηκε;

12. Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;

13. Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;

14. Η λέξη 'Αμφιλοχίας' κρύβει κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο;

15. Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;

16. Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση 'Γύρισες';

17. Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;

18. Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι;

19. Πως πήρε το όνομά της η μακαρονάδα 'πουτανέσκα';

20. Τι σημαίνει κάθομαι όρθιος;

21. Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;

22. Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως;

23. Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;

24. Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;

25. Ο ΤΕΝ-ΤΕΝ δε θα έπρεπε να λέγεται TWENTY ;

26. Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;

27. Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;

28. Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;

29. Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;

30. Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;

31. Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται 'άλλος';

32. Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους έχει τελικά στο γάμο του;

33. Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες;

34. Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν 'τελευταία ειδοποίηση' για μια δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανασχολούνται μαζί μας ;

35. Τι βύσμα έχει τελικά αυτός ο ουδείς και όλοι τον θεωρούν αναντικατάστατο;

36. Στην Αφρική πως ονομάζεται το αράπικο φιστίκι;

37. Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;

38. Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;

39. Η τσαπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;

40. Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς;

41. Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο 'γκρεμό' και στο 'ρέμα', έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;

42. Αυτός που γράφει το 'ακόμα πιο νόστιμο' στις συσκευασίες των γατοτροφών, πώς είναι τόσο σίγουρος;

43. Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;

44. Αυτό το 'διαφανές περιτύλιγμα με τις φουσκάλες που κάνουν τσούκου -τσούκου και κάθονται όλοι και τις σπάνε σαν υπνωτισμένοι', ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;

45. Γιατί οι αριθμοί στο κομπιουτεράκι είναι τοποθετημένοι ανάποδα σε σχέση με τους αριθμούς στα τηλέφωνα;

46. Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες;

47. Οι επιγραφές που λένε πως 'επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς', περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;

48. Τι εργαλεία έχουν πια αυτά τα 'πράσα' και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;

49. Πόσα χρόνια διαρκεί ένα 'ζαμάνι';

50. Στην ερώτηση 'θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων;' η απάντηση ' πάρτε τα "@ρχίδι@" μου ', θεωρείται θετική ή αρνητική; Χαθείτε στα ενδότερα...

10 Μαρ 2010

Άλλος για τη...πτήση μας;

Χαιρετώ σας,

Είμαι ένα βήμα από το να πάω σε όλους τους κρατικούς φορείς που μου έχουν ζητήσει λεφτά το τελευταίο καιρό και να τους πω πως δεν πρόκειται να τους δώσω φράγκο, μέχρι να επιστραφούν τα αποδεδειγμένα κλεμμένα χρήματα στα δημόσια ταμεία και μέχρι να πάψει η Ελλάδα να πληρώνει εκατομμύρια ευρώ σε πρόστιμα για παραλείψεις και "μαγκιές"...

Ο κλασσικός ο μαλάκας ο Έλληνας, που λέει και ο Γεωργίου...

Αποφασίζουν λοιπόν κάποιοι να το παίξουν ιστορίες και πέρασαν την Ευρωπαϊκή Ένωση για ΙΚΑ...

"Φάγανε" λοιπόν το κατιτίς τους και τώρα μας έρχεται το πρόστιμο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, έτσι για να γουστάρουμε και να νοιώσουμε για ακόμα μία φορά όλοι όσοι πληρώνουμε κανονικά τα χρέη μας προς το δημόσιο... ΜΑΛΑΚΕΣ, σε αντίθεση μ' εκείνους που ζούνε με τα δικά μας λεφτά στις επαύλεις και μας...μουτζώνουν, γελώντας από τον καναπέ τους...


Ακούστε λοιπόν, άλλη μία είδηση, που εξυψώνει το ελληνικό μεγαλείο και τη λαμογιά, των κυβερνούντων...

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

"Λυπητερή ύψους 4,8 εκατ. ευρώ ήρθε χθες για την Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο επιβεβαίωσε καταδικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου της Ε.Ε. για μη πληροφόρηση του κοινού ότι η κατασκευή του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» συγχρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε προειδοποιήσει επανειλημμένα τις ελληνικές αρχές για την παράλειψη αυτή, αλλά αγνοήθηκε. Μάλιστα, εκτός των 4,8 εκατ. ευρώ που αφορούν τη μη πληροφόρηση του κοινού για τη συγχρηματοδότηση της κατασκευής του αεροδρομίου, η Ελλάδα αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ε.Ε. 12,7 εκατ. ευρώ, διότι ορισμένες δαπάνες δεν κρίθηκαν επιλέξιμες.

Η συγχρηματοδότηση του έργου ανήλθε σε 250 εκατ. ευρώ. Οι ελληνικές αρχές όφειλαν να διασφαλίσουν: 1) την κατάλληλη δημοσιότητα του έργου και να τοποθετήσουν πινακίδες κατάλληλων διαστάσεων, οι οποίες θα ενημέρωναν ότι το έργο συγχρηματοδοτείται κατά ποσοστό 85% του κόστους του από το Ταμείο Συνοχής και 2) τη μετάδοση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των πληροφοριών που αφορούσαν τον σκοπό του έργου και τα εξ αυτού απορρέοντα πλεονεκτήματα για το κοινό.

Οι ελληνικές αρχές δεν τήρησαν τις υποχρεώσεις αυτές. Μάλιστα, είχαν τοποθετήσει μόνον μία πινακίδα κοντά σε κοινή είσοδο του εργοταξίου και ορισμένων κτιρίων της διοίκησης, την οποία χρησιμοποιούσαν, μετά τα εγκαίνια του αερολιμένα, ορισμένοι μόνον εργαζόμενοι. Καμία αναμνηστική πλάκα δεν είχε τοποθετηθεί εντός του αερολιμένα μέχρι τον Οκτώβριο του 2003".


Υ.Γ. Για να μην μιλήσω για τα πρόστιμα που χρόνια τρώμε ως χώρα για το νόμο περί απαγόρευσεις των μηχανών με τα φρουτάκια...

Χαίρετε... Χαθείτε στα ενδότερα...

4 Μαρ 2010

Από όλους απαιτούνται θυσίες...

Χαιρετώ σας,

Λέω σήμερα να ασχοληθούμε με τα δικά μας…

Πάμε λοιπόν:


Ανακοινώσεις διαμαρτυρίας, ειρωνικές επιστολές και όλα αυτά γιατί;

Άκουσον, άκουσον…

Επειδή έξι (6) μέρες έχουν μείνει οι κάτοικοι της Θηρασίας χωρίς νερό.

Αλλά βέβαια έχουμε μάθει μόνο να γκρινιάζουμε…

Και ερωτώ κύριοι…

Παλιά όταν κάνανε μπάνιο μια φορά την εβδομάδα έπαθε κανείς τίποτα;

Τώρα δηλαδή που η κοινότητα της Οίας προσπαθεί να ανασύρει έθιμα και παραδόσεις του παρελθόντος φέρνουμε αντιστάσεις και δυσκολεύουμε κάθε θετική ενέργεια από τους άρχοντες του τόπου;

Επίσης, σκέφτηκαν οι ιθύνοντες ότι σε τέτοιες περιόδους οικονομικής κρίσης προέχει η οικονομία των ψηφοφόρων τους. Τι πιο απλό δηλαδή να τους κόψουν το νερό, ώστε να κάνουν οικονομία και παράλληλα να δείξουν το οικολογικό τους πρόσωπο, δίνοντας μια ηχηρή λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας.

Μάλιστα, διάβασα σήμερα ότι την Παρασκευή και την Κυριακή πως οι κάτοικοι της Θηρασίας θα μείνουν για κάποιες ώρες χωρίς ρεύμα, λόγω έργων της ΔΕΗ.

Επομένως διπλό το κέρδος… διπλή η οικονομία.

Φήμες που θέλουν ωστόσο να τους κόβεται και η προμήθεια του φαγητού κρίνονται ανυπόστατες. Όμως, πηγαίνοντας ένα βήμα μπροστά κι επειδή βρισκόμαστε και σε περίοδο νηστείας λόγω Πάσχα θα επιτραπεί στο τυχερό αυτό νησί μόνο η μεταφορά ψωμιού και ταραμοσαλάτας, προτρέποντας έτσι τους κατοίκους (αν μπορούν ας κάνουν κι αλλιώς) να νηστέψουν…

Στο μεταξύ ο Δήμος Θήρας σύμφωνα με πληροφορίες θα εκδώσει ανακοινωθέν, με το οποίο θα προτείνει λύσεις για το πρόβλημα, που τελευταία έχει προκύψει. Κάποιες από τις προτάσεις είναι οι εξής:

Α) Οι κατοίκοι της Θηρασίας να μαζευτούν στη πλατεία του χωριού και ενωμένοι και πιασμένοι χέρι – χέρι σε κύκλο να χορέψουν το χορό της βροχής. Μάλιστα, θα εσωκλείονται και τα λόγια του χορού, γραμμένα από τα χέρια του πρώτου Σαντορινιού ινδιάνου…

Β) Να πάρουν τα παγάκια που έχουν στη κατάψυξη να τα λιώσουν σε κουβάδες, λεκάνες ή πιατέλες. Αν νομίζουν, λόγω απληστίας, πως δεν επαρκεί ο αριθμός των πάγων, ας φάνε ότι έχει μείνει στο ψυγείο και ας κάνουν απόψυξη μαζεύοντας το νερό που θα τρέχει με λεκάνες.

Τέλος, αν το πρόβλημα δεν λυθεί ούτε με αυτές τις εμπεριστατωμένες και επιστημονικές λύσεις, η κοινότητας της Οίας σε συνδυασμό με το δήμο θα δεσμευτούν να φέρουν τους κατοίκους της Θηρασίας, που επιθυμούν να κάνουν μπάνιο και να πλύνουν πιάτα ή ποτήρια (αν δεν χρησιμοποιούν ήδη πλαστικά), ότι θα τους μεταφέρει δωρεάν στη Σαντορίνη και θα τους παρέχει δωρεάν στη μέση της κεντρικής πλατείας των Φηρών εργάτες του δήμου και πυροσβέστες, οι οποίοι θα αναλάβουν να τους ξεπλύνουν, ρίχνοντας με τις μάνικες νερό (το σαμπουάν είναι προαιρετικό).


Ελπίζω αν διαβάζει κάποιος από το ταλαίπωρο νησί, έστω και με αυτό το σαρκαστικό χιούμορ (ο Θεός να το κάνει) να του πρόσφερα λίγο γέλιο και λίγη χαρά σ’ αυτή την άθλια και «βρώμικη» (τώρα τελευταία) ζωή του…

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ…

Υ.Γ Το τραγουδάκι που ακολουθεί είναι η δική μου απάντηση, αντί ανάρτησης, για τα οικονομικά μέτρα και τις «θυσίες» που μας ζητάνε εκείνοι, οι οποίοι απροκάλυπτα τόσα χρόνια έχουν…ξεκοκαλίσει μέχρι το μεδούλι το δημόσιο χρήμα...

Αν όντως έχετε χρόνο ακούστε το...Πραγματικά αξίζει την προσοχή σας!!!

Χαίρετε…

Χαθείτε στα ενδότερα...

2 Μαρ 2010

Μπράβο ρε...Νάνα!!!

Χαιρετώ σας,

Στις δύσκολες κι αβέβαιες εποχές που διανύουμε εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν Άνθρωποι, που τιμούν τη λέξη Έλληνας...
Άνθρωποι γεμάτοι ευαισθησίες, που βλέποντας τον κόσμο να "πελαγώνει" μπροστά στα δελτία ειδήσεων, αποφασίζουν να βοηθήσουν έστω και συμβολικά...

Συγχαρητήρια και χίλια Μπράβο στη Νάνα Μούσχουρη, που χρόνια τώρα γνωρίζει πως να τιμάει τον ελληνισμό τόσο εκτός, όσο και εντός συνόρων...

Ιδού η απόδειξη:

«Οταν η χώρα αντιμετώπιζε φωτιές ή σεισμούς βοηθούσε ο απλός κόσμος. Τώρα έχουμε μια άλλη «πληγή» που είναι δύκολο να κλείσει. Σκέφτηκα πώς να βοηθήσω...». Η Νάνα Μούσχουρη είναι πρωτίστως υπέρ των έργων. Το έχει αποδείξει συχνά με τα κοινωνικά αντανακλαστικά της και βέβαια με την ιδιότητα μια σπουδαίας ερμηνεύτριας που ταξίδεψε την ελληνική μουσική σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Κι όμως η συγκινητικότερη απόδειξη είναι αυτή που έχει τη μορφή ολιγόλογης επιστολής προς τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου και ημερομηνία 19 Φεβρουαρίου 2010. «Παρακολουθώ», γράφει, «με αγωνία τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικονομία της χώρας μας... Θεωρώ ότι είναι χρέος μου απέναντι στην πατρίδα μου, η οποία με τίμησε με το αξίωμα του ευρωβουλευτή, να παραιτηθώ από τη σύνταξη που λαμβάνω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, λόγω της θητείας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μέχρι η χώρα να εξέλθει από την οικονομική κρίση, ώστε να μην επιβαρύνω τον κρατικό προϋπλογισμό. Ελπίζω ότι με την συνδρομή όλων μας -στο μέτρο που ο καθένας μπορεί, από τη θέση στην οποία βρίσκεται και πάντα με τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης- σύντομα η χώρα μας θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τη δύσκολη αυτή συγκυρία».

Η Μούσχουρη θήτευσε ως ευρωβουλευτής της Ν.Δ. την περίοδο 1994-99 κι έκτοτε συνέχισε να δραστηριοποιείται για κοινωνικά ζητήματα. Υπάρχει όμως μεγαλύτερη ένδειξη κοινωνικής ευαισθησίας από αυτή;
**«Στη ζωή δεν έχουμε μόνο δικαιώματα. Οταν παίρνεις, πρέπει να ξέρεις να επιστρέφεις ό,τι κάποτε σου δόθηκε γενναιόδωρα. Για εμένα αυτό ήταν καθήκον προς τη χώρα μου -όπου υπάρχει πια ηθική ανάγκη να διορθωθεί η κατάσταση- αλλά και προς την Ευρώπη».

Μακάρι τις τύχες τούτου τόπου να αναλάμβαναν άνθρωποι με τέτοιο ήθος και πολιτισμό...

Αλλά...

Χαθείτε στα ενδότερα...