Χαιρετώ σας,
Διάβαζα τις προάλλες στη Sportday ένα κείμενο του Διονύση Ελευθεράτου, το οποίο από τη μέση και μετά αναφερόταν στο Δ.Ν.Τ και στους χειρισμούς και στα διάφορα ψέμματα που ειπώθηκαν, ώστε να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητά του και σας το παραθέτω αυτούσιο! Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά...
Γράφει λοιπόν:
{...}Οι αλλαγές στη συμπεριφορά του κόσμου δεν προσμετρούνται σαν τα spread ή τα επιτόκια. Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο αυτός που βγάζει 900 ευρώ τον μήνα θα εχθρεύεται εκείνον που ζει με 1.100 -κι οι δύο μαζί θα ψάχνουν κανέναν Πακιστανό για να ξεσπάσουν (ας πούμε λεκτικώς), διότι στους δύσκολους καιρούς φαντάζει παρήγορο να νιώθεις πως δεν είσαι δα τελευταίος τροχός της αμάξης.
Ολα τούτα, εν μέσω ψεμάτων και μισών αληθειών, αναπαραγόμενων από τα ΜΜΕ που διανύουν μια από τις χειρότερες περιόδους τους. Μέχρι να δω αν τα παιδιά της ΑΕΚ θα εκδώσουν το βιβλίο, νομίζω ότι θα μπορούσε να γραφτεί μια Βίβλος Ψεμάτων για την κρίση. Να γίνει δηλαδή μια καταγραφή των παραπλανητικών «μπλα μπλα» που άρχισαν πριν από τις εκλογές και πληθαίνουν τόσο περισσότερο όσο μεγαλοπρεπέστερα αποκαλύπτονται τα προηγούμενα ψέματα.
Προσέξτε: αναφέρομαι στα καθαρά ψέματα της κυβέρνησης και των «παπαγάλων», όχι σε απλές εκτιμήσεις που δεν επαληθεύτηκαν. Η καταμέτρηση αποτελεί και τεστ μνήμης -δεν μπορεί, όλο και κάτι θα ξεχάσουμε.
Ψέμα ΠΡΩΤΟ: η δικαιολογία πως το ΠΑΣΟΚ αγνοούσε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, όταν υποσχόταν -σε αδρές γραμμές- ότι θα τηρούσε γραμμή Κέινς κι όχι πολιτική Θάτσερ-Μητσοτάκη. Ο George, όμως, επανέλαβε καρμπόν τις προεκλογικές του δεσμεύσεις (λέξη που καταντά κωμική στα χείλη πρωθυπουργών και επίδοξων πρωθυπουργών) τον Δεκέμβριο, στις Βρυξέλλες, έπειτα από μια σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τότε είχε ήδη στείλει στην Κομισιόν τα εξακριβωθέντα οικονομικά στοιχεία. Οπότε, είτε δεν θεωρούσε αναγκαστικό τον δρόμο που αργότερα επέλεξε (και τον οποίο παρουσίασε ως «μονόδρομο») είτε έκρυβε τις προθέσεις του.
Ψέμα ΔΕΥΤΕΡΟ: «Το πρόβλημα είναι δημοσιονομικό και δεν θα επεκταθούν οι μισθολογικές περικοπές στον ιδιωτικό τομέα». Τώρα το λέει αυτό κανείς κυβερνητικός αξιωματούχος; Ψέμα ΤΡΙΤΟ: «Εάν προσφύγουμε στο ΔΝΤ, δεν θα μας ζητηθούν πρόσθετα μέτρα. Εχουμε ήδη μιλήσει μαζί τους (σ.σ.: Γ. Παπανδρέου, 18 Μαρτίου)». Το εκ διαμέτρου αντίθετο δήλωσε ο Στρος Καν του ΔΝΤ κι έτρεχε νυχτιάτικα στα κανάλια ο Γ. Παπακωνσταντίνου για να υπεραμυνθεί της πρωθυπουργικής ειλικρίνειας. Πριν από λίγες ημέρες ο Στρος Καν επανέλαβε ότι το ΔΝΤ θα κινηθεί όπως κάνει πάντα με όλους. Ουδείς τώρα τον διαψεύδει.
Εκτός αν η κυβέρνηση εννοεί κάτι άλλο: ότι το ΔΝΤ θα καταδεχτεί να ακούσει τις ιδέες της για το ενδεδειγμένο χρονοδιάγραμμα των νέων μέτρων, ώστε να μη γίνει της... Αργεντινής ή της Ουγγαρίας από πλευράς κοινωνικών αντιδράσεων. Αυτό όμως «αναιρεί» την αξίωση για νέα μέτρα, όσο «παραγράφει» ένα βιασμό η φράση «σκάσε μωρή, δεν θα πονέσεις πολύ».
Ψέμα ΤΕΤΑΡΤΟ: «Οι περικοπές μισθών και συντάξεων βελτίωσαν τη στάση των αγορών απέναντι στην Ελλάδα».
Εχουμε ήδη απαριθμήσει από τις σελίδες της «SportDay» γεγονότα που κονιορτοποιούν αυτόν τον ισχυρισμό, αρχής γενομένης από την πρώτη «ψαριά» των ελληνικών ομολόγων μ.Μ. (μετά Μέτρων): επιτόκιο ελαφρώς μεγαλύτερο (!) και προσφορά 15 δισ. ευρώ, δηλαδή 10 λιγότερων από όσα είχαν προσφέρει οι αγορές τον Ιανουάριο, στην π.Μ. εποχή. Τελευταίο επεισόδιο: πριν από δύο ημέρες τα επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά ανέβηκαν σε επίπεδα που θύμισαν τον καιρό... της δραχμής!
Ψέμα ΠΕΜΠΤΟ: «Δεν υπήρχε άλλη λύση πέραν του ΔΝΤ για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα ρευστότητας». Εάν αντί του «δεν υπήρχε» η κυβέρνηση έλεγε «δεν εξετάσαμε» ή «δεν τολμήσαμε», θα το καταλαβαίναμε. Εναλλακτικές δίοδοι, όμως, φάνηκαν. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να εισπράξει όλο το ποσό των 25 δισ. ευρώ που προσφέρθηκε τον Ιανουάριο. Θα μπορούσε να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δανεικά με επιτόκιο 1%, με το οποίο η ΕΚΤ δίνει χρήμα στις εμπορικές τράπεζες της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών.
Η πρακτική αυτή δεν συνηθίζεται, αλλά ούτε αποκλείεται κιόλας βάσει κανονισμών: ο George δεν θα έχανε τίποτε αν το ζητούσε. Θα μπορούσε, επίσης, ο George να αναζητήσει ρευστό από χώρες όπως οι αραβικές, η Ρωσία ή η Κίνα, που δάνεισε του κόσμου τα λεφτά στη Σερβία με επιτόκιο 3%. Γιατί δεν το έπραξε; Προφανώς για να μη θεωρηθεί ότι κάνει κόνξες στα ευρωπαϊκά και αγγλοσαξονικά «τσακάλια» που θα ήθελαν να αγοράσουν (με τους όρους τους) το ελληνικό χρέος. Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση; Αντί να στηρίζεται σε κωμικοτραγικά τηλεοπτικά σποτάκια και σε θλιβερές λαϊκίστικες εικόνες παιδιών που σπάνε κουμπαράδες, να εκδώσει για το εγχώριο αποταμιευτικό κοινό έντοκα γραμμάτια και ομόλογα.
Με επιτόκια 3% - 4%. Γιατί το απέφυγε; Για να μην κακοκαρδίσει τους τραπεζίτες που θα έχαναν τμήμα των καταθέσεων. Βλέπετε, όταν ο George λέει ότι θα έρθει σε ρήξη με «κατεστημένες νοοτροπίες και συμφέροντα» μπορεί να εννοεί πολλούς και πολλά, όχι όμως το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αρκετοί ειδήμονες προτείνουν αναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους, αλλά αυτό είναι μεγάλο, ξεχωριστό θέμα -και πάντως, όχι του παρόντος σημειώματος.
Ποιο είναι το φοβερό ποσό που περιμένουμε από το ΔΝΤ και για την είσπραξη του οποίου θα πρέπει να πετσοκόψουμε κι άλλο τα εισοδήματα των πολλών μαζί με τις αργομισθίες των λίγων, τις κοινωνικές δαπάνες και τις συντάξεις; Δέκα έως 15 δισεκατομμύρια. Μα μόνο 5 δισ. χάνει το Δημόσιο ετησίως από τότε (2004) που μειώθηκε στο 25% ο φορολογικός συντελεστής για τις Α.Ε., μπας και γίνουν - είπαν- επενδύσεις.
Οσο είδαμε τον Ελβις ντυμένο τσολιά είδαμε και τις επενδύσεις. Δύο ή τριών ετών εισπράξεις του συγκεκριμένου (μόνο) «χαρισθέντος» ποσού θα ισοφάριζαν αυτό που δίνει το ΔΝΤ. Αλλά, ξεχάσαμε: όταν το κράτος εισπράττει από τις Α.Ε. έχουμε «κρατικοδίαιτη οικονομία».
Ετσι, George;
Μας γαμάνε στον ύπνο κι εμείς συνεχίζουμε να προσποιούμαστε ότι κοιμόμαστε...
Χαίρετε...
Χαθείτε στα ενδότερα...
