ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ?

Είναι Πέμπτη μεσημέρι...
Ως συνήθως άργησα να ξυπνήσω μια που πια κοιμάμαι αργά (κι επιτέλους όχι γιατί πάίζω CONQUER), ήπια καφέ, έφαγα και μετά αποφάσισα να πάω στο μάθημα υπολογιστών (άντε να τελειώνουμε).
Είναι Πέμπτη απόγευμα 17:50...
Το μάθημα δεν έχει ξεκινήσει και αποφασίζω να μπω να δω το blog μου και τίποτα αθλητικά (έμαθα ότι με όρισαν και υπουργό αθλητισμού παρεπιπτόντως), καθώς ακόμα δεν είχα διαβάσει την εφημερίδα μου!
Και το είδα...
Δυστυχώς το μοιραίο δεν αποφεύχθηκε... Αυτό που φοβόταν όλος ο κόσμος εδώ κι αρκετό καιρό έγινε πραγματικότητα χωρίς λόγο και αιτία... Στα σοβαρά επεισόδια που έλαβαν χώρα στην Παιανία, λίγο πριν την έναρξη του προημιτελικού του final-8 των γυναικών μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, ο 25χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος έχασε τη ζωή του και περισσότεροι από 5 έχουν διακομιστεί τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.
Κι όμως...
Δεν μου έκανε καμία εντύπωση! Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή πως θα μπορούσα να ήμουν εγώ, ο κολλητός μου, ο άνθρωπος που στη καφετέρια πάμε μαζί και στο αγώνα πλακωνόμαστε!
Κι όμως...
Δεν ανατρίχιασα, δεν συγκινήθηκα, δεν αναρωτήθηκα γιατί!
Κι όμως...
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά το πρώτο πράγμα που έψαξα να βρω, μετά το που και πως, ήταν αν ήταν δικός μας οπαδός ή των άλλων (και δηλώνω και αθλητικός δημοσιογράφος)!
Κι όμως...
Τρία λεπτά αφότου διάβασα την είδηση, έλεγα ανέκδοτα και διάβαζα Αρκά στο internet!
Κι όμως...
Και σήμερα πάλι διάβασα εφημερίδες! Και σήμερα πάλι είπα ανέκδοτα! Και σήμερα πάλι ξέχασα...
ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ, ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ...
Έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι αν για όλα αυτά φταίνε όντως οι άλλοι (που λέει κι ο phantom_pad), αν τελικά φταίει η κοινωνία, η οποία έτσι όπως είναι διαμορφωμένη μας έχει κάνει αδιάφορους, κτήνη, αναίσθητους, καλοπερασάκηδες...
Αν τελικά φταίει η τηλεόραση, που καθόμαστε με τις ώρες, βλέποντας ειδήσεις, ξύλο, αίμα, σεξ και δεν μας κάνει καμία εντύπωση πια!
Και χθες (Ω τι σύμπτωση) έτρωγα κι έβλεπα το football factory! Έβλεπα οπαδούς να σκοτώνονται, να πλακώνονται, αίματα παντού...κι εγώ έτρωγα! Το απολάμβανα...
Χωρίς να με νοιάζει, χωρίς να σκέφτομαι, χωρίς να αναρωτηθώ πως πριν 24 ώρες ένα παληκάρι έχασε τη ζωή του στο όνομα μιας ομάδας...μια ιδέας... μιας θρησκείας για άλλους!

Απ' την άλλη πάλι, θα μπορούσες να αναθεματίσεις ένα νεκρό; Ένα παληκάρι κοντά στην ηλικία μου;
Κι όμως, αν όχι να αναθεματίσεις να του δώσεις άδικο!
Γιατί, και μην με πείτε παράλογο, θα μπορούσε αντί να της τρώει και να πάει να ξεσπάσει τα προβλήματά του και τη παντόφλα απ' το σπίτι να πάει για καφέ, βόλτα με το αμάξι, υπάρχει και η μουσική στην τελική...
Και στο κάτω κάτω, πως είναι δυνατόν να λυπηθείς ένα παληκάρι αιμόφυρτο με κουκούλα στο κεφάλι! Που δεν ήταν φοιτητής, που δεν ήταν συνταξιούχος, που δεν διαδήλωνε για τα δικαιώματα των ανθρώπων...Πήγε να δείρει!
Κι ίσως, να είχε μαζί του καδρόνια, κι ίσως να πέταγε φωτοβολίδες, κι ίσως να είχε μαχαίρι!
Γιατί, και πάλι μην με πείτε παράλογο, πόσο κόντά και πόσο μακριά απ' το θάνατο ήταν, αφού αν αντιστρέφονταν οι ρόλοι κι εκείνος ήταν με τους πολλούς τώρα θα πανηγύριζε πως ήταν εκεί όταν "τους γαμήσαμε"!
Όλη αυτή η ιστορία με έχει προβληματίσει πολύ!
Να λυπηθώ για εκείνον, για όλους αυτούς που άγονται και φέρονται, για την κοινωνία μας, για μένα, για...κανέναν;
Δεν ξέρω, αν οι magic de spell όταν τραγούδησαν το Σαράγεβο πίστεύαν ότι οι στίχοι του τραγούδιου θα αναφέρονταν όχι μόνο στο συγκεκριμένο πόλεμο, αλλά σε κάθε πόλεμο!
Είτε λαών, είτε του εαυτού μας, είτε κοινωνικό, είτε πολιτικό, είτε, είτε, είτε...
Φώναξε η φωνή μας χάνεται πάει
Διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο θάνατος διάκοπες στο Σαράγεβο πάει
Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως
Αυτά...
Υ.Γ: Θα μπορούσα να γράφω για ώρες σελίδες ολόκληρες για τη βία και τη νοοτροπία όλων αυτών ακόμα περισσότερα, αλλά είμαι σίγουρος πως τα ρεπορτάζ και οι συνεντεύξεις στην τηλεόραση θα με έχουν καλύψει πλήρως!!!! Χαθείτε στα ενδότερα...

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Καλημέρα τσακάλια...

Μπορεί χθες να ήπιαμε πάλι (εντάξει όχι πολλά γιατί δουλεύουμε), να κουραστήκαμε, να γελάσαμε, όπως θα κάνουμε για κάθε βράδυ από δω και πέρα (έμμεση διαφήμιση), όμως σήμερα η μέρα είναι διαφορετική...

Έρχονται τα φιλαράκια, που μου στέρησε η "μητέρα πατρίδα"!
Οι δύο παιδικοί μου φίλοι!
Από σήμερα θα πίνουμε, θα παίξουμε πάλι PRO και θα γελάσουμε πάλι με την ψυχή μας...

Καλώς ήρθατε αλάνια!!!!

Πάω για CONQUER μέχρι να ξυπνήσετε... Χαθείτε στα ενδότερα...

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΥΣ... ΣΟΒΑΡΟΥΣ (2)

Και σήμερα ανέκδοτα....

1. Σε μια μεγάλη ευθεία της εθνικής οδού, ένα σπουργιτάκι χτυπάει με δύναμη στο παρμπρίζ μίας νταλίκας που έτρεχε. Πέφτει αναίσθητο στην άσφαλτο και ο νταλικιέρης, γεμάτος τύψεις, βγαίνει να δει αν είναι το πουλάκι ζωντανό. Το παίρνει στο χέρι του και διαπιστώνει ότι η καρδιά του χτυπάει αμυδρά. Το πηγαίνει γρήγορα στο σπίτι του να το φροντίσει και αναίσθητο ακόμα το βάζει σε ένα κλουβί με τροφή και νερό. Το πρωί, το σπουργιτάκι ξυπνάει και, βλέποντας γύρω του κάγκελα, φωνάζει:- Όχι, Θεέ μου! Τον σκότωσα τον άνθρωπο!

2. Ένας πατέρας μπαίνει ένα μεσημέρι σπίτι του και ακούει ένα περίεργο θόρυβο. ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ! «Τι στο καλό γίνεται;», λέει, «από πού ακούγεται αυτή η φασαρία;»Ψάχνει σε όλα τα δωμάτια και μπαίνει και στης κόρης του. Την βλέπει με το δονητή. Σοκ ο πατέρας! Αρχίζει να φωνάζει και να βρίζει. Τον ακούει η γυναίκα του που φωνάζει και του λέει να ηρεμήσει και να το σκεφτεί καλύτερα. Ο άνθρωπος σοκάρεται αλλά αυτή του λέει ότι αν το σκεφτεί καλύτερα θα το δει θετικά. Του λέει λοιπόν ότι από το να γυρνάει με τον ένα και τον άλλο έξω με τόσες αρρώστιες και εγκυμοσύνες καλύτερα δεν είναι έτσι και είναι και στο σπίτι και ακίνδυνα. Τελικά τον πείθει και αρχίζει να το βλέπει θετικά.Την επόμενη μέρα πηγαίνει η μητέρα στο σπίτι και ακούει το θόρυβο του δονητή πάλι.«Αμάν», λέει, «και αυτή η κόρη μου είπαμε ότι το βλέπουμε θετικά αλλά όχι και κάθε μέρα αυτό! Παραπάει!»Μπαίνει στο δωμάτιο της για να τη μαλώσει αλλά άδειο το δωμάτιο.«Τι στο καλό;» λέει «από που ακούγεται αυτός ο θόρυβος;»Αντιλαμβάνεται ότι ακούγεται ο θόρυβος από την κουζίνα και κατευθύνεται προς τα εκεί και τι βλέπει; Τον άντρα της μια δύο μπύρες και το δονητή πάνω στο τραπέζι να δουλεύει.
«Τι κάνεις αγάπη μου;» του λέει «Τρελάθηκες;;;»
Και αυτός:«Να μωρέ, δεν είχα παρέα και είπα να πιω μια μπύρα με το γαμπρό μου...»

3. Ήταν ένα λυκόσκυλο και καθόταν ανέμελο.Ξαφνικά πάει μία μύγα και κάθεται στο αυτί του.
- Τι είσαι εσύ, ρωτάει η μύγα.-
Λυκόσκυλο.- Λυκόσκυλο; Τι είναι αυτό;- Να, είναι απλό: Η μητέρα μου ήταν σκύλα και ο πατέρας μου λύκος. Ετσι, βγήκα εγώ λυκόσκυλο. Εσύ τι είσαι;
- Αλογόμυγα!
- Ρε, ας τις μαλακίες!

4. Μια φορά ήταν δυό νιόπαντροι και πήγαν βόλτα με το άλογο. Ξαφνικά το άλογο σκοντάφτει. - "Ένα...", λέει ο άντρας.Ύστερα από λίγο ξανασκοντάφτει.- "Δύο...", λέει ο άντρας.Ύστερα σκοντάφτει πάλι. - "Τρία...", λέει εκείνος.Τότε βγάζει το όπλο του και το σκοτώνει.
Έκπληκτη η γυναίκα του λέει: - "Γιατί μωρέ το σκότωσες το καημένο;"
- "Ένα...", λέει εκείνος. Από τότε δεν ξαναμίλησε η γυναίκα...

5. Σε ένα μπαρ μπαίνουν μία Αμερικάνα, μία Ρωσίδα και μία ξανθιά. Πηγαίνει το γκαρσόνι για παραγγελία.
- Τι θα πάρετε; ρωτάει το γκαρσόνι.
- Ένα BLACK AND WHITE, λέει η Αμερικάνα.
- Ένα BLACK RUSSIAN, λέει η Ρωσίδα.-
Εσείς τί θα πάρετε; ρωτάει το γκαρσόνι την ξανθιά.
- Ξέρω κι εγώ… Πιάσε ένα BLACK 'n DECKER...

Αυτά...καλή σας μέρα Χαθείτε στα ενδότερα...

CARPE DIEM

Καλημέρα...

Σήμερα θέλω να απαντήσω στον χαμένο greekfloyd κι έτσι θα δημοσιεύσω ένα κείμενο που έγραψα στις 13-5-2005, όταν πραγματικά είχα παρόμοιες ανησυχίες...
Όχι πως τώρα δεν τις έχω, απλά επειδή, και δεν ντρέπομαι να το πω, η ζωή μου έχει γίνει σχετικά απλή κι εύκολη οι στιγμές πια που μπαίνω σε τέτοιους προβλημάτισμους δυστυχώς είναι πια ελάχιστες!
Πάμε λοιπόν:

Υπάρχουν μερικά πράγματα που όταν τα βλέπεις σε τρομάζουν. Άλλες φορές πάλι σε κάνουν να γελάς, να αισθάνεσαι ευτυχισμένος.
Πράγματα που στη καθημερινότητα, την οποία ο καθένας πια σε τούτο τον κόσμο ζει, μοιάζουν τόσο ασήμαντα, τόσο μικρά…..
Κι όμως…
Μεγαλώνουν, ωριμάζουν κι ύστερα σαν γινωμένος καρπός, πέφτουν από τον δέντρο της δικιάς σου ζωής, έτοιμα να γίνουν δικά σου! Έτοιμα να τα γευτείς, να τα δεις, να τα ξεχωρίσεις. Έτοιμα να σου προσφέρουν το πιο μεγάλο δώρο…ΤΗ ΖΩΗ!
Μα εσύ ξεχνάς!
Ξεχνάς πως τίποτα δεν γεννήθηκε μεγάλο και ώριμο. Ξεχνάς πως τίποτα δεν έρχεται έτοιμο να το δεχθείς και να το κάνεις δικό σου. Ξεχνάς, πως η πραγματική αλήθεια, η πραγματική ευτυχία δεν υπάρχει…
ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ!!!!
Ξέρω, ξέρω…
Πάλι αντιρρήσεις, πάλι χιλιάδες αμέτρητα γιατί, πάλι αμφιβολίες και ανασφάλειες.
Κι όμως είναι τόσο απλή η ζωή, τόσο εύκολη, τόσο προσαρμοσμένη στα δικά σου μέτρα.
Απλά κοίτα γύρω σου! Κοίτα τον κόσμο σου…Αυτόν που εσύ δημιούργησες…Αν δεν σ’ αρέσει άλλαξε τον! Εσύ τον έφτιαξες….Εσύ μπορείς και να τον καταστρέψεις!
Κάποτε ένας φίλος, είχε μείνει κολλημένος για ώρα να σκέφτεται ένα ρητό.
Μοναχά δυο λέξεις!
Δυο λέξεις όμως, που μέσα τους έκρυβαν το νόημα της ευτυχίας, το νόημα της ύπαρξης του καθενός, μα προπαντός την απόλυτη, ειλικρινή ΕΥΤΥΧΙΑ!
«Άδραξε τη μέρα»…
Τώρα καταλαβαίνω! Τώρα μπορώ να νοιώσω τη δύναμη τους. Τώρα πια δεν χρειάζεται να στέκομαι ώρες και να σκέφτομαι το επόμενο βήμα!!!!
«Άδραξε τη μέρα»…
Πόσο δίκιο είχε…
Χρειάστηκε απλά η αφορμή για να νοιώσει το νόημα της ζωής!
Μία μόνο αφορμή…
Και χωρίς να το καταλάβει ήδη είχε προλάβει…
Όχι να αδράξει τη μέρα, αλλά να αδράξει κάτι πολύ σημαντικότερο….την ίδια τη ΖΩΗ!
Το νόημα της, τον τρόπο ύπαρξης μας, τον τρόπο που πρέπει να τη ζήσουμε!
Όλα εκείνα που μπορούν να προσφέρουν την ευτυχία.
Σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, δεν έχει σημασία. Εξάλλου, η ευτυχία δεν έχει μονάδα μέτρησης! Ορίζεται διαφορετικά για τον καθένα από μας.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις μπροστά, να κρατήσεις το παρελθόν ως μια ωραία, γλυκιά ανάμνηση και να χαράξεις νέες γραμμές στον ορίζοντα. Να βάλεις φωτεινότερο χρώμα στη ζωή σου, να αλλάξεις ρότα και να προχωρήσεις, για όπου νομίζεις καλύτερα.
Σωστό ή λάθος δεν έχει σημασία!
Σημασία έχει ότι θα έχεις κάνει το άλμα στο κενό…
Μερικά δευτερόλεπτα στο κενό και ίσως πέσεις σε γκρεμούς και τσακιστείς.
Μην νοιαστείς!!! Μην σταματήσεις!!!!
Είπαμε, η ευτυχία δεν έχει μονάδα μέτρησης! Μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή, μπορεί μονάχα ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Απλά κάνε το άλμα…
Που ξέρεις;
Μπορεί τα φτερά που έχεις ήδη ανοίξει να σε κρατήσουν για ώρες αιωρούμενο και τελικά η πτώση σου να είναι αναίμακτη!
Λίγο θάρρος, λίγο ρίσκο και λίγη τύχη!
Φόρτωσε το σακίδιο της ζωής σου με αυτά και ίσως καταφέρεις να ΖΗΣΕΙΣ αληθινά. Αρκεί να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αρκεί να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου! Εκείνες δεν θα σε προδώσουν ποτέ…
Μα πρόσεχε, μην τις προδώσεις εσύ!!!
«Άδραξε τη μέρα»!
Μα όταν θα έρθει η μέρα που θα πεις:
«Σκιάχτρο που σάπισε θυμίζει πως ξεχνιέμαι
Άλλοι φωνάζω πως χαλάσαν τη ζωή μου»
Τότε πρόσεχε…γύρνα πίσω και δες ότι άφησες!
Κάπου εκεί κρυμμένη θα βρίσκεται η απάντηση, στο που έχεις κάνει λάθος!
Βρες τη και ξεκίνα πάλι από την αρχή…
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ…

Αυτά...καλή σας μέρα Χαθείτε στα ενδότερα...

ΑΦΗΓΗΣΗ...

Καλημέρα τσακάλια...

Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω! Ξύπνησα από όνειρο πολύ περίεργο, που δεν έχω καμία διάθεση να μοιραστώ, αλλά και ούτε το θυμάμαι τόσο καλά!
Σκέφτομαι να γράψω για τη χθεσινή βροχερή μέρα και τη δάθεση που μου δημιούργησε, αλλά βαριέμαι πρωί πρωί.
Απ' την άλλη, σκέφτηκα να γράψω για την προσπάθειά μου να κόψω το κάπνισμα, αλλά μάλλον δεν ενδιαφέρει κανέναν. Πάντως, είναι δύσκολο και δημιουργεί πολλά νεύρα!
Την έχουν... πληρώσει πολλοί μέχρι στιγμής.

Στο μεταξύ, έκανα μια βόλτα στα blog των φίλών μου και γενικώς το μόνο που βλέπω είναι ένα κλίμα υπέροχης... απαισιοδοξίας και μια διάθεση αυτοκριτικής, που εν τέλει καταλήγει σε συμπεράσματα ανέφικτα, αλλά ικανά να εξαλείψουν το πρόβλημα (αν είναι πρόβλημα) με τη την παράλογη λογική του καθένός.

Δηλαδή, πως περίμενατε όλοι σας να είναι η ζωή γύρω σας;
Ποιήματα, βόλτες, κείμενα, συζητήσεις φιλοσοφικές, κρασιά, συγκεντρώσεις για να δούμε τη νέα ταινία του Κουστουρίτσα κτλ κτλ....
Sorry, αν ακούγομαι κυνικός, αλλά αυτά είναι για μία στο τόσο, όχι για κάθε μέρα! Κι εγώ θα γούσταρα να φτιάξω τη ζωή μου αλλιώς, αλλά δεν παραπονιέμαι κιόλας απ' όλα (όσα) έχω!
Ωστόσο, δεν λέω ότι δεν αξίζει να προσπαθήσεις για να καταφέρεις πράγματα που γουστάρεις, αλλά το δύσκολο είναι να βρεις ανθρώπους να θέλουν να σε ακολουθήσουν, να βρεις χρόνο να το κάνεις και στο κάτω κάτω πραγματική διάθεση να κάνεις το βήμα παραπάνω...

Και για να τελειώσω, θα πω μόνο αυτό: Όλοι εκείνοι που θέλουν η ζωή τους να ήταν αλλιώς, πιο rock, πιο αλητεία, πιο...τέχνη, ας σκεφτούν αν θα έπαιρναν ένα σακίδιο στον ώμο, αν θα παράταγαν τη καλοβαλμένη ζωούλα τους...και αν θα μπορούσαν πια να ζήσουν με 15€ στο πορτοφόλι τους!

...Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος, Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα...

Και πάλι καλημέρα... Χαθείτε στα ενδότερα...

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΥΣ... ΣΟΒΑΡΟΥΣ

Τα καλύτερα που μ' έκαναν να γελάσω πρωί πρωί:

Μια όμορφη χειμωνιάτικη μέρα συναντιούνται δυο φίλοι και όλως περιέργως έχουν και οι δυο μαυρισμένο το ένα μάτι τους. - Έλα, βρε Στέφανε, πώς είσαι έτσι; Από τι το έπαθες; - Πού να στα λέω, απαντάει ο άλλος, από σαρδάμ το έπαθα. Πήγα χθες στο σταθμό λεωφορείων να κλείσω ένα εισιτήριο για Ξυλόκαστρο, αλλά στο ταμείο ήταν μια ξανθιά με κάτι τεράστια "μπαλκόνια", οπότε κάνω σαρδάμ και αντί για "ένα εισιτήριο για Ξυλόκαστρο", της λέω "ένα εισιτήριο για το Βυζόκαστρο"! Εκεί απάνω μου χώνει μια μπουνιά και να τα αποτελέσματα! Αλλά εσύ πώς το έπαθες;
- Α, και εγώ από σαρδάμ. Συνέβη χθες το πρωί, όταν τρώγαμε με τη γυναίκα μου πρωινό. Πάω να της πω "Φέρε χρυσή μου τη μαρμελάδα", αλλά κάνω σαρδάμ και της λέω:
"Μου κατέστρεψες τη ζωή, παλιοσκρόφα"!

Είναι δύο αναρχικοί και παίζουν σκάκι.
Λέει ο ένας:- Ματ !
Και ο άλλος:- Ντουουουου !

Ο Ηρακλής, η Χιονάτη και ο Κουασιμόδος συζητούν για τη φήμη που έχει ο καθένας. - Είμαι ο δυνατότερος άντρας στον κόσμο, περηφανεύεται ο Ηρακλής. - Είμαι η ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο, περηφανεύεται η Χιονάτη. - Είμαι ο ασχημότερος άντρας στον κόσμο, περηφανεύεται ο Κουασιμόδος, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να το έχουμε αυτό και εγγράφως; Οι 3 μυθικοί ήρωες απευθύνονται στην αρμόδια επιτροπή και κανονίζουν να περάσουν από εξέταση για την έκδοση του πιστοποιητικού.
Πρώτος εξετάζεται ο Ηρακλής ο οποίος επιστρέφει μετά από λίγη ώρα φανερά ικανοποιημένος. -Έχω εδώ το αποδεικτικό έγγραφο για το ότι είμαι ο δυνατότερος άντρας στον κόσμο, δηλώνει. Μετά έρχεται η σειρά της Χιονάτης:
Η Χιονάτη επιστρέφει μετά από λίγη ώρα λάμποντας από ευτυχία: -Πήρα το πιστοποιητικό της ομορφότερης καλλονής του κόσμου, λέει χαμογελώντας.
Τελευταίος πηγαίνει ο Κουασιμόδος. Περνάνε 2, 3, 4 ώρες και τελικά βγαίνει και αυτός, αλλά τσαντισμένος:
- Ρε παιδιά ποιος είναι αυτός ο Καραγκούνης;

Τρελό ξανθό γκομενάκι βγαίνει στο μπαλκόνι του για να κάνει ηλιοθεραπεία.Αφού τα έχει πετάξει όλα, σκάει έξω πλήρως λαδωμένο. Λίγο αργότερα από το επάνω διαμέρισμα, κατεβαίνει χαρτάκι καρφιτσωμένο σε πετονιά που φέρει το μήνυμα : Eίσαι απίστευτο μωρό... και θέλω όπως και δήποτε να βγούμε το βραδάκι για ένα ποτό!
Αν θέλεις κι εσύ, τράβα την πετονιά μία φορά...
Αν δε θέλεις, τράβα την πετονιά σαράντα φορές, τις δέκα τελευταίες πιο γρήγορα.... Χαθείτε στα ενδότερα...

ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ

Είπα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα του ΑΝ205 και να προσπαθήσω να γράψω κάτι στα γρήγορα, έτσι λίγο πριν πάω να περάσω άλλη μία βραδιά δουλεύοντας και ακούγοντας "κλασσική" μουσική!
Ας αρχίσουμε λοιπόν, κι επειδή βιάζομαι θα προσπαθήσω να το κάνω τετράστιχο:

Εδώ και χρόνια, σύννεφο κι ομίχλη μ' έχει ντύσει
στη σοκολάτα χάνομαι, μαραίνομαι απ' τη θλίψη
ο οργασμός που ένιωθα, για πάντα έχει σβήσει
κι ο καθρέφτης της ψυχής, με μυστικά μ' έχει συντρίψει

Αυτά τα καλλιτεχνικά (λέμε τώρα) και άυριο να περιμένετε τη δική μου πρόκληση!

Μέχρι τότε... το νου σας Χαθείτε στα ενδότερα...

ΤΑ 5 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Καλημέρα...

Σήμερα απλά θέλω να απαντήσω στον PhantomPad για τα 5 καλύτερα τραγούδια μου (άκου μόνο 5)! Κι έχουμε και λέμε:

1. Σιγά μην κλάψω - Γιάννης Αγγελάκας (πέρα από τον Αγγελάκα, γ*μά*ι κιόλας στιχουργικά)

2. Μικρές Χαρές - Ενδελέχεια (Γιατί ήταν το πρώτο μου κομμάτι rock και γιατί πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση)

3. Αφήγηση - Πασχαλίδης (Αν και ποίημα του Σεφέρη το κομμάτι τα σπάει)

4. Κυριακή Των Βαίων - Διάφανα Κρίνα (για τότε στο Jasmin και στη Λιοσίων)

5. Το μετάξι - Μάλαμας Σωκράτης (Γιατί το ακούω κάθε μέρα στο κινητό)

Και τώρα δηλαδή εγώ έπρεπε να αφήσω έξω Ξύλινα, Τρύπες, Μωρά, Μπάμπαλη, Χαρούλη, Παπακωνσταντίνου, Υπόγεια!
Ντροπή... Χαθείτε στα ενδότερα...

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΤΗΜΑΤΑ

Σήμερα απλά θέλω να γράψω γιατί δεν μου γουστάρει καθόλου να βλέπω μόλις ανοίγω o blog μου Τρίτη και 13!
Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω, γι' αυτό θα ζητήσω να με βοηθήσετε σε μερικές αναπάντητες ερωτήσεις που βασανίζουν το μυαλό μου χρόνια τώρα...
Στις παραθέτω λοιπόν:
- Γιατί ο ήλιος ενώ ξανθαίνει τα μαλλιά, σκουραίνει το δέρμα;

- Γιατί ενώ η λεμονάδα φτιάχνεται με πρόσθετα για την γεύση τα απορρυπαντικά πιάτων έχουν πραγματικό εκχύλισμα λεμόνι;

- Γιατί δεν υπάρχουν γατοτροφές με γεύση ποντίκι;

- Γιατί αποστειρώνουν τις ενέσεις για τις εκτελέσεις;

- Γιατί δεν φτιάχνουν και τα αεροπλάνα από το υλικό που φτιάχνουν τα μαύρα κουτιά;

- Ποιος δοκιμάζει τις σκυλοτροφές όταν έχουν "νέα & βελτιωμένη γεύση";

Και για το τέλος θα σας δείξω μερικές από τις ερωτήσεις μου, που κατάφερα να απαντήσω έπειτα από ενδελεχή και συνάμα φιλοσοφική αναζήτηση με τον εαυτό μου:
- Πως ξέρεις ότι η ζωή σου είναι χάλια;
Όταν μια νυμφομανής σου λέει "ας μείνουμε φίλοι καλύτερα"!

-Γιατί ο Θεός δημιούργησε το αλκοόλ;
Για να κάνουν σεξ και οι άσχημοι!

-Τι είναι αυτό που κάνει τους άνδρες να κυνηγούν γυναίκες που δεν έχουν καμία πρόθεση να παντρευτούν;
Το ίδιο που κάνει τα σκυλιά να κυνηγάνε αυτοκίνητα που δεν έχουν καμία πρόθεση να οδηγήσουν!

Αυτά καλημέρα... Χαθείτε στα ενδότερα...

CONQUER

Καλημέρα...
Σήμερα αποφάσισα να γράψω για ένα κομμάτι της ζωής μου που του αφιέρωσα μεγάλο μέρος της μέρας και της νύχτας μου, εδώ και κάμποσο καιρό!
Προφανές ή μη, αναφέρομαι στο CONQUER...(για όσους δεν το ξέρουν, online παιχνίδι είναι).
Ίσως είναι μέρος της παρέας μου, που πάντα βρίσκαμε τρόπους να μην αναλωνόμαστε (εξάλλου δεν μας ενδιέφερε ποτέ) σε συζητήσεις για το "πόσο τρέχει το αμάξι", αν "αλλάξαμε το καρμπυρατέρ" και "πόσα ορτύκια πιάσαμε σήμερα" κι έτσι το ρίχναμε άλλοτε στη μπάλα, άλλοτε στη μουσική και άλλοτε στο Pro, στο manager, μέχρι που ήρθε το CONQUER!
Στην αρχή ήταν αρκετά διασκεδαστικό! Ο καθένας απ' το σπίτι του και όλοι μαζί γύρω από φίδια, μαϊμούδες κτλ και γέλιο, πολύ γέλιο, μαζί με το "άγχος" μην ξεφύγει κάποιος από μας περισσότερο απ' τον άλλον στα level.
Όμως, ότι τώρα μου φαίνεται απόλυτα ξεκάθαρο, τότε ούτε που μου πέρναγε απ' το μυαλό! Πια έβλεπα τους κολλητούς μου μόνο ως χαρακτήρες, ως Tao, Trojan και όσους από τους κολλητούς μου δεν έπαιζαν, δεν τους έβλεπα καθόλου!
Βγαίναμε μια στο τόσο για καφέ και αναλωνόμαστε σε συζητήσεις μόνο για μετεωρίτες, level, στολές, αδιαφορώντας για όσα συνέβαιναν γύρω μας! Αδιαφορώντας πως σιγά σιγά χανόμαστε, παρόλο που ήμασταν όλη μέρα μαζί... ONLINE!
Είχαμε καταντήσει για γέλια, απωθητικοί και συνάμα ότι μέχρι τότε είχαμε κερδίσει σε ωριμότητα να μοιάζει παρελθόν.
Δεν λέω ήταν κάποιες στιγμές αρκετά ωραίες, όμως δεν συγκρίνονται καθόλου με την απώλεια, που ενδεχομένος να προέκυπτε!
Έφτασα σε σημείο να τσακώνομαι με τη σχέση μου για ένα κωλοπαίχνιδο, να τσακώνομαι με τον κολλητό μου (που δεν έπαιζε) για το μαγαζί μου, χωρίς προφανείς λόγους (μάλλον μου την έδινε που δεν μπορούσα να παίξω) και κατέληξα να φτάσω ένα βήμα πριν να τους χάσω και τους δύο!
Έφτασα σε σημείο, αν είναι δυνατόν, να βάλω τη κοπελιά μου να παίζει κόνκουερ, αντικαθιστώντας το msn ή το τηλέφωνο, για να μην κλείσω λίγο το...ρημάδι!
Τελικά, χωρίς να το καταλάβω κατάφερα να...ξεκολλήσω!
Χρειάστηκαν 10 μέρες μακριά από το νησί, 10 μέρες στην Αθήνα με την κοπελιά μου και παρόλο που το είχα εγκαταστήσει κι εκεί δεν θέλησα να το ανοίξω ούτε μία φορά! Κι ως εκ του θαύματος, γυρίζοντας από τις διακοπές μου, είδα και τους κολλητούς μου για διαφορετικούς λόγους ο καθένας να έχουν ξενερώσει!
Τώρα πια ανοίγω το CONQUER μόνο όταν δεν βρίσκω κάτι καλύτερο να κανω και πραγματικά χαίρομαι γι αυτό, γιατί σιγά - σιγά είδα όλα γύρω μου να πέρνουν μια άλλη τροπή πιο ευχάριστη και να βρίσκω ξανά ανθρώπους, που αν και ήμασταν όλη μέρα ή νύχτα μαζί, τους είχα και με είχαν χάσει!
Τελιώνοντας, όπως και στις απονομές των όσκαρ, θα πω ένα ευχαριστώ σε όλους εκείνους που διάλεξαν να με αντέξουν στη φάση που περνούσα, παρά να με κάνουν πέρα...

Υ.Γ Όσο για τη photo του blog, όταν ρώτησα τι να βάλω μου είπan κάτι που κάνεις τις ελεύθερες ώρες σου...Κοιταχτήκαμε και οι δύο και η απάντηση ήταν προφανής! Ευελπιστώ να ξεχαστεί σύντομα αυτή η περίοδος της ζωής μου!

Υ.Γ2 Τελικά είναι και λιγο ψυχοθεραπεία αυτό το blog... Χαθείτε στα ενδότερα...

Εισαγωγή

Τώρα γιατί μπήκα και γιατί άνοιξα το πρωί το pc και είπα να φτιάξω το site δεν έχω ιδέα! Όπως ακόμα δεν έχω ιδέα τι θέλω να βάλω μέσα εδώ...
Πριν μέρες μου είπαν για κάτι blog στο internet...
-Μπες να βάλεις κι εσύ κείμενα!
Ρε τη ψωνάρα είπα...αλλά και πάλι δεν με χάλαγε να μπαίνω μαζί με το καφε, λίγο πριν ανοίξω το CONQUER, να δω τι γράφουν!
Κατά βάθος μ' άρεσε...
Και τελικά σήμερα το πρωί, ήθελα να απαντήσω σ' ενα μπλοκ, αλλά μάταια!
Αν δεν είχα blog δεν μπορούσα...
Προσπάθησα να βρω τρόπο και τελικά το αποφάσισα!
Στην αρχή είπα μόνο για να μπορώ να απαντάω στα παιδια! Από το μεσημέρι όμως σκέφτομαι μόνο πως να το κάνω καλύτερο...και τι απ' όλα όσα έχω και σκέφτομαι να βάλω μέσα!
Ξέρω πάλι ένα πρωί θα το αποφασίσω...
Ως τότε θα σας **μησω στα comments...

Υ.Γ ΑΝ205 για δες τι αλλο πρέπει να κάνω γιατί ο άλλος όλο ιδέα είναι και από ουσία... Χαθείτε στα ενδότερα...