30 Μαΐ 2007

ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ

Τελικά αυτός ο καιρός έχει ανωμάλέψει τελείως...
Εκεί που λες αύριο θα πάω για μπάνιο, να σου αέρας και βροχές! Βάζεις τα μακρυμάνικα στη ντουλάπα, τα βγάζεις πάλι για να μην το..δαγκώσεις!
Ρε μπας και έχουμε κάνει κανένα λάθος και δεν έρχεται ο Ιούνης σε 2 μέρες;
Τελοσπάντων, προσπαθώ να σκεφτώ τι να γράψω γι' αυτό ξεκινάω με ασυναρτησίες!
Αν υπάρχει κάποιος που διαβάζει το blog, πέρα από αυτούς που ήδη βλέπω στο χουκ, θα θυμάστε ένα post, που έλεγε για σχέδια και νέες προοπτικες!
Ε, αν το θυμάστε ακόμα μπράβο, γιατί καλό είναι να το ξεχάσετε! Τελικά, η ζωή είναι σαν τον καιρό. Εκεί που λες πάει κάτι καλό να συμβεί, ξαφνικά μαθαίνεις κάτι, αλλάζει κάτι και αναγκάζεσαι να φορέσεις πάλι τα...χειμωνιάτικα!
Ωστόσο, δεν παραπονιέμαι, ούτε απογοητεύομαι! Έχω ανθρώπους που μαζί τους περνάω καλά και μια δουλειά, που αν εξαιρέσεις μερικά πράγματα που πρέπει ν' αλάξουν (μερικά είπα ε;) είναι διασκεδαστική! Εξάλλου, όλα μετά τα 5 ποτά και τα 5 σφηνάκια γίνονται πιο ευχάριστα!
Πάντως, κι απ' την άλλη να τη δεις τι θα άλλαζε δηλαδή αν ήμουν στην Αθήνα ή στην Ιαπωνία και δούλευα! Θα είχα παρέες που θα βαριόμουνα, αλλά θα ήταν το κουρέλι να βγαίνουμε παρέα τις Τρίτες και τα Σ/Κ ν' αράζουμε στο πράσινο καναπέ! Άντε θα έβλεπα και 10 συναυλίες παραπάνω...Όμως, πόσα πράγματα δεν θα έκανα;
Αυτήν την ηρεμία και την άνεση του νησιού δεν την αλλάζω με τίποτα! Τώρα πια δεν είμαι 17 να με νοιάζουν και πολλά...
Τελικά, νομίζω πως δεν ξέρω τι θέλω! Τόση ώρα γράφω και σκέφτομαι μήπως όλα αυτά τα γράφω για να μπερδεύω τον εαυτό μου, να τον κάνωνα ξεχνάει, να τον κάνω να ελπίζει, να τον κάνω να γουστάρει, να τον κάνω να αντέχει...
Ρε τι ανώμαλοι είμαστε... Να χεις το σπίτι σου, τον άνθρωπο σου, καλούς φίλους, δικό σου μαγαζί και να σου λείπουν το Jasmin, οι κρεπάλες, το χάος της πρωτεύουσας κτλ κτλ κτλ...
Συνεχίζοντας, να γράφω νομίζω ότι θ αρχίζω πάλι να τα βάζω με τον εαυτό μου, σκεφτόμενος ότι μάλλον είμαι κατά κάποιο τρόπο αχάριστος, αλλά πάλι θα πω πως δεν είμαι ο μόνος και θα εξυπηρετήσω το εγώ μου!
Σταματάω να γράφω γιατί αν συνεχίσω με βλέπω στο δαφνί να μιλάω με τους εαυτούς μου...
Πάω να βρω δώρα, να φτιάξω τη μέρα γιατί σήμερα γίνεται 22 ο άνθρωπος μου και δεν αξίζει να ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο...Εξάλλου, αυτή η μέρα, όπως και όλες οι προηγούμενες, της ανήκουν δικαιωματικά...
Αυτά καλή σας μέρα! Χαθείτε στα ενδότερα...

22 Μαΐ 2007

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΥΣ...ΣΟΒΑΡΟΥΣ (3)

Σήμερα δεν έχω όρεξη για φιλοσοφίες κι έτσι αποφάσισα να το ρίξω στη πλάκα...
Πάμε λοιπόν:

1. Ηταν ένα ζευγάρι...παντρεμένοι πολλά χρόνια. Το έκαναν κάθε μέρα αλλά η γυναίκα παραπονέθηκε στον άντρα ότι βαρέθηκε την ίδια στάση... Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια.Προβληματισμένος ο σύζυγος πάει στη δουλειά και άρχισε να σκέφτεται τί να κάνει για να ικανοποιήσει τη γυναίκα του.Μετά από 6 ώρες την παίρνει τηλέφωνο και της λέει:
"Γυναίκα βάλε τα πιο ωραία εσώρουχα που έχεις! Εχω τρελά σχέδια για απόψε... Βρήκα καινούργια στάση! Λέγεται η στάση του "ξυλουργού".
"Ετοιμάζεται η γυναίκα, βάζει τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα. Ερχεται ο άντρας, τη ρίχνει στο κρεβάτι... το κάνουν... τελειώνουν και γυρνάει ο άντρας προς τη γυναίκα:"Σου άρεσε;"
Η γυναίκα: "Μα άντρα μου πάλι τα ίδια κάναμε! Ποια στάση του "ξυλουργού" μου έλεγες;"
"Καλά μωρή! Το μολυβάκι στο αυτί δεν το είδες;;;"

2. Μπαίνει ένας τύπος φουριόζος στο σπίτι του...
-Γυναίκα κερδίσαμε 10 εκατομμύρια ευρώ στο λαχείο!!!
Τ' ακούει η γυναίκα του, παθαίνει καρδιακή προσβολή και τέζα....
Τη βλέπει ο τύπος και λέει:-Aμα σε θέλει η πουτ...α η τύχη!!!

3. Ενα ζευγάρι απο την Αλάσκα, αποφάσισε να πάει στη Φλόριντα για διακοπές τον Δεκέμβρη για να ξεφύγουν λίγο από το πολύ χιόνι και το ψοφόκρυο. Είχαν κανονίσει να μείνουν στο ίδιο ξενοδοχείο που πέρασαν και τον μήνα του μέλιτος. Επειδή και οι δύο είχαν δουλειές, κανόνισαν ο άντρας να φτάσει Τετάρτη και η γυναίκα Πέμπτη. Ο άντρας φτάνει λοιπόν στο ξενοδοχείο, πάει στο δωμάτιο και βλέπει πως πλέον υπάρχει laptop με σύνδεση στο internet. Αποφασίζει λοιπόν να στείλει mail στη γυναίκα του. Κατά λάθος ξεχνάει ένα γράμμα απο το e-mail και το στέλνει χωρίς να καταλάβει τι έκανε.Στο Χιούστον μια χήρα έχει γυρίσει μόλις από την κηδεία του άντρα της και τσεκάρει για mail από φίλους και συγγενείς. Μόλις διαβάζει το πρώτο, λιποθυμάει. Ο γιος της μπαίνει στο δωμάτιο, βρίσκει τη μητέρα του στο πάτωμα και κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή. Το mail έγραφε:
Προς : την αγαπημένη μου γυναίκα
Θέμα : Έφτασα
Ξέρω πως εκπλήσσεσαι που παίρνεις mail από μένα.Έχουν laptop πλέον εδώ και μπορείς να στείλεις όπου θέλεις. Μόλις έφτασα και μπήκα μέσα .Όλα ειναι έτοιμα και για σένα που θα έρθεις αύριο. Ανυπομονώ να σε δω. Ελπίζω να έχεις το ίδιο καλό ταξίδι με μένα.
υ.γ : ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ ΕΔΩ ΚΑΤΩ

4. Ο Γιάννης, γιατρός στο επάγγελμα, έχει δεσμό μ' έναν από τους ασθενείς του. Είναι όμως πολύ προβληματισμένος με το γεγονός, μιας και θεωρεί ότι έχει παραβεί τους κανόνες επαγγελματικής δεοντολογίας, τον όρκο του Ιπποκράτη κλπ.Η συνείδησή του, του μιλάει με δύο φωνές...
Η μία φωνή του λέει: "Μην το παίρνεις τόσο βαριά. Aλλωστε δεν έχεις άλλη σχέση, δεν είσαι παντρεμένος, δεν απατάς κανένα, και στο κάτω κάτω άνθρωπος είσαι και εσύ βρε αδερφέ και ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος γιατρός που έχει σχέση με ασθενή του...
"Η δεύτερη φωνή του επισημαίνει:"Γιάννη... είσαι κτηνίατρος..."

Αυτά καλησπέρα σας... Χαθείτε στα ενδότερα...

14 Μαΐ 2007

ΣΧΕΣΕΙΣ

Διάβαζα το blog ενός καλού φίλου και πραγματικά προβληματίστηκα και τσαντίστηκα παράλληλα...

Σχέσεις...Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας! Όταν δεν έχουμε ψάχνουμε να βρούμε κι όταν έχουμε κάπού όλοι το χάνουμε και δυσκολεύουμε τη ζωής μας με ζήλιες, τσακωμούς και άλλες μικροπρέπειες!
Ένα πράγμα έμαθα μέχρι τώρα και νομίζω ότι αξίζει να το μοιραστώ!
Ο καθένας λοιπόν μέχρι τώρα στη ζωή του έχει ζήσει ή ζει ένα μεγάλο έρωτα στη ζωή του...Με έναν σύντροφο, που διάλεξε και είδε πως ταιριάζει στα θέλω του. Δίνει τα πάντα, περνάει καλά, αλλά κάποια στιγμή, ο χρόνος (ο χειρότερος εχθρός που λένε) για έναν απ' τους δύο ή και για τους δύο, φέρνει τη ρουτίνα, τη συνήθεια.
Και τότε...κάπου όλα τελειώνουν! Βάζεις ή αναγκάζεσαι να βάλεις μια τελεία σε ότι αγάπησες και αποφασίζεις να πας παρακάτω...
Όλα μέχρι εδώ είναι αρκετά φυσιολογικά...
Εκεί λοιπόν που διαφωνώ είναι στο μετά!
Γιατί λοιπόν, όπως και να τελειώνει κάτι πρέπει να διαγράφουμε τα πάντα και να προσπαθούμε να μειώσουμε τις στιγμές που περάσαμε με έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε πραγματικά ή ακόμα χειρότερα να μειώσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο! Εκεί πιστεύω ότι οι περισσότεροι κάνουμε λάθος...
Ξέρω είναι δύσκολο σε κάποιον που αγαπάει να προχωρήσει παρακάτω, αλλά νομίζω πως οτιδήποτε άλλο είναι απλά κακομεταχείριση συναισθημάτων!
Και γιατί ρε φιλαράκι δεν κράτας τις ωραίες στιγμές όλων αυτών των χρόνων; Τα γέλια, τις χαρές, τις διακοπές που δεν πήγαν καλά μα τις θυμάσαι, τα ξενύχτια, τις αγκαλιές, τις βόλτες, τα καυγαδάκια που μετά κατέληγαν (όλοι ξέρουν που), τις ατέλειωτες κουβέντες, τα δώρα, τα πάντα και τα σ' αγαπώ που δεν ήταν ψεύτικα, ήταν αληθινά, απλά δεν τα καταφέρατε;
Σ' εκείνο το κομμάτι είναι λοιπόν, που διαφωνώ...
Αν και αισιόδοξως άνθρωπος στη ζωή μου, υπήρξαν πολλές στιγμές στη ζωή μου, που ήπια, έβρισα, ξενέρωσα με όλες τις γυναίκες που αποτελούν πλέον παρελθόν...
Και για να τελειώνουμε, για μένα αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα που κατέκτησα και το κράτησα! Μπορεί με τον εκάστοτε πρώην σύντροφό σου να μην μιλάς, εντάξει δεν είναι και απαραίτητο αν σε χαλάει, αλλά είναι αδικία, κυρίως για τον εαυτό σου, να μηδενίζεις όλες τις ωραίες στιγμές που έζησες μαζί του...
Αυτά είχα να πω πρωί πρωί...
Τώρα μπορώ να απολάυσω το ρεπό μου...
Καλημέρα σας!!!!
Υ.Γ Ρεσεψιονιστάκο, θα βάλω τις γυναίκες να κανονίσουν σήμερα ή αύριο, που ρεπάρω κι εγώ να πιούμε ένα ρημαδοκαφέ, γιατί αλλιώς βλέπω να τα λέμε πάλι από το blog! Χαθείτε στα ενδότερα...

10 Μαΐ 2007

ΚΑΙ ΤΩΡΑ...ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Είπα επέστρεψα και αποφάσισα να είμαι συνεπείς...

Συνήθως σε αυτό το νησί της μονοτονίας και των δήθεν high, όλα μοιάζουν να κινούνται στους ίδιους ρυθμούς! Βαρετά...
Κάθε μέρα νοιώθεις πως κάνεις τα ίδια πράγματα:
*Αν δεν παίξεις conquer, θα ασχοληθείς με το winamp ή θα μπεις msn! To pc πάντως θ' ανοίξει
* Αν δεν πας για δουλειά, θα ξενυχτήσεις πάλι μέχρι τις 3:30, γιατί δεν σε παίρνει ο ύπνος ή γιατί αποφασίζεις πως μια μέρα δεν δουλεύω ας τη χαρώ. Το ξενύχτι - ξενύχτι.
* Αν δεν πας για καφέ στο γκράφιτι, θα πας Diverso ή στο Χρήστο. Για καφέ θα πας.

Αρκετά βαρετά μου φαίνονται όλα αυτά, όπως βαρετή είναι και η δουλειά μου, όπου κάθε βράδυ φοράω εκείνο το προσωπείο του καλού ανθρώπου, του "πρίγκηπα της νύχτας", που λέει και ο Άρης, αναγκασμένος να πίνω σφηνάκια (όχι ότι με χαλάει, αλλά με τόσα σφηνάκια και άλλα τόσα ουίσκια, έχω φτιάξει ένα σωσιβιάκι) και να διασκεδάζω ακούγοντας Τερζή, Κοκκίνου και όλο το σκυλολόι...

Κι όμως...
Εκεί που κάθεσαι και πίνεις αυτό το βαρετό καφέ, κάνοντας παράλληλα ένα ακόμη βαρετό μάθημα υπολογιστών (ναι προσπαθώ να πάρω και το ECDL, γιατί ακόμα δεν ξέρω), έρχεται το αναπάντεχο...
Ως συνήθως...

Κι εκεί που λες ωραία να χεις το σπίτι σου, τη δουλειά σου, αλλά βαρετά έρχεται από το πουθενά μία πρόταση (σοβαρή όσο κι αν ακούγεται ασυνήθιστο) και σκέφτεσαι το μετά όπως σχεδόν θα ήθελες να είναι...
Το ξέρω δεν είμαι ο τύπος που παίρνει εύκολα τις μεγάλες αποφάσεις ζωής, αλλά θεωρώ πως τις λίγες φορές που χρειάστηκε δεν έκανα και μεγάλο λάθος...Όπως επίσης το ξέρω, το βλέπω εδώ και καιρό πως δεν είμαι εγώ για νύχτα (κάπου με χάνει και τη χάνω)! Κι εκεί που έλεγα πως ότι από παιδί ήθελα να κάνω στη ζωή μου και αυτό σπούδασα δεν θα βρω την άκρη στο νησί, έρχεται μία πρόταση από το πουθενά...
Ετούτη την ώρα που γράφω πρέπει να ετοιμαστώ για δουλειά, αλλά αυτή τη φορά θα πάω με κέφι. Ξέρω πως θα περάσει η νύχτα γρήγορα, καθώς θα μπορώ να σχεδιάσω, δουλεύοντας, το μετά...
Ευελεπιστώ το κουρελί (ρεμάλι θα έλεγα καλύτερα, αλλά άστο) που πάλι θα ετοιμάζεται για καμία συναυλία, καθώς αδειεύεται, όταν θα του πω τι συμβαίνει να ενθουσιαστεί και να ξεκινήσουμε να πετύχουμε, ένα στόχο αρκετά σοβαρό για μένα...Και νομίζω πως ούτε αυτή τη φορά θα πει όχι, για χάρη μου!!!
Αυτά και καλή σας νύχτα...

Υ.Γ Θα παρακαλούσα τον κύριο που όλη μέρα βρίσκεται σ' ένα ξενοδοχείο, να μας προσκαλέσει για ένα καφέ, έτσι να τα πούμε! Εκτός, αν μας βαριέται... Χαθείτε στα ενδότερα...

8 Μαΐ 2007

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ...

Φαντάσου πήγα να μπω στο blog και είχα ξεχάσει το κωδικό μου...
Τελευταίο post 31 Μαρτίου...Αν είναι δυνατόν!
Πως κατάντησα πάλι έτσι δεν μπορώ να καταλάβω...Πάλι με πήρε από κάτω η δουλειά, πάλι με πήρε από κάτω το conquer, πάλι με πήραν από κάτω οι καφέδες στο Γκράφιτι και στο Χουκ. Απ' τη μία λέω καλοκαίρι είναι δεν μπορεί να κάθομαι πάλι μπροστά στο ρημάδι κι απ' την άλλη πάλι το πρωί αν έχω κενό γουστάρω να βλέπω ένα τοξότη να πηδάει πέρα δώθε και να μην κάνει τίποτα!!!
Τόσα βράδια όλο αυτό το καιρό έτυχαν πολλά, που ήθελα να γράψω! Πάρα πολλά...
Γύρναγα από τη δουλειά γεμάτος αλκόολ και καπνό και σκεφτόμουνα στο δρόμο να γυρίσω σπίτι να ανοίξω το pc μου και να γράψω σε σας (που δήθεν νοιάζεστε για το τι γράφω), τι σκέφτομαι, τι περνάω! Να γράψω για τη νέα μου παρέα, τη δουλειά μου, τα νεύρα μου, να γράψω για σχέσεις, να γράψω να βγάλω από μέσα όλα αυτά που κρατάω για πάρτη μου, χωρίς να ξέρω μετά από τόσα χρόνια γιατί το κάνω αυτό στη τελική.
Και όπως ήταν φυσικό, μόλις έφτανα στο σπίτι δεν έκανα τίποτα! Έβγαζα τα ρούχα μου και άραζα στο κρεββάτι μου και συλλογιζόμουν μόνος μου...
Τώρα γράφω και νοιώθω πολύ καλύτερα! Εξάλλου, αυτή ήταν η δουλέιά μου, έτσι ήξερα τόσα χρόνια να κάνω, έτσι μπορώ αυτά που δεν έχω που να τα πω όπως θέλω και να ακούσω αυτά που θέλω (πάνω απ' όλα)!
Επέστρεψα και πράγματι αυτή τη φορά δεν είμαι στα καλύτερα μου.
Νοιώθω τη φυγή να με κυριεύει, νοιώθω να βαριέμαι τα πάντα που δεν αλλάζουν ποτέ, νοιώθω να αγαπάω όμως πιο πολύ από κάθε άλλη φορά και αυτό με κάνει καθημερινά να ξεχνάω όλα τα υπόλοιπα!!!
Γράφω λίγο γρήγορα γιατί με περιμένουν (τι πρωτότυπο) και δεν έχω ιδέα, αν όλα αυτά έχουν μια λογική συνέχεια, αλλά αυτή τη φορά διόλου με απασχολεί! Υπόσχομαι πολύ σύντομα να επιστρέψω με μερικές απόψεις, που χρειάζεται να τις μοιραστώ με το blog μου...
Καλό απόγευμα σε όλους...κι ελπίζω να σας έλειψα καθόλου! Χαθείτε στα ενδότερα...