Το γέλιο βλάπτει τους...Σοβαρούς (6)

Μετά από μία λιγότερη εύθυμη ανάρτηση έφτασε η ώρα για λίγη πλάκα...
Πάμε λοιπόν...

1.Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και ο Αγιος Βασίλης ετοιμάζεται να πάει τα δώρα στα καλά παιδάκια όλου του κόσμου. Αφού λοιπόν κάνει το μπανάκι του, ανοίγει την ντουλάπα για να πάρει τη στολή του. Καθώς τραβάει την στολή από την κρεμάστρα, μετά φρίκης διαπιστώνει ότι εκτός από ασιδέρωτη, η στολή έχει μία τεράστια τρύπα στην κοιλιά από το σκόρο. Αμέσως τρέχει στην γυναίκα του, και της δίνει τη στολή για να την φτιάξει. Η γυναίκα του όμως, με μεγάλο θράσος του απαντάει...
- Ασε με τώρα... δεν μπορώ... βλέπω τηλεόραση...
- Ρε γυναίκα, δεν μπορώ να βγω έτσι έξω.. τι θα πει ο κόσμος;
- Να τη μπαλώσεις και να την σιδερώσεις μόνος σου.. και τώρα σιωπή, βλέπω τηλεόραση...
Έξαλλος ο Αγιος Βασίλης, παίρνει τη στολή, βάζει το σίδερο στην πρίζα, και αρχίζει να σιδερώνει, μουρμουρίζοντας κάτω από την άσπρη του γενιάδα μερικές διόλου εορταστικές φράσεις...
Αφού τελειώνει λοιπόν με τη στολή, βγαίνει έξω για να φορτώσει τα δώρα, και διαπιστώνει ότι δεν υπήρχε ούτε ένας καλικάτζαρος. Έξαλλος και πάλι ο Αγιος Βασίλης, ψάχνει και βρίσκει έναν...
- Τι έγινε ρε καλικάτζαρε, λέει ο Αγιος Βασίλης, που χαθήκατε όλοι;;;;
- Αγιε μου Βασίλη, έχουμε πλέον συνδικαλιστεί και αποφασίσαμε 24ωρη απεργία. Απαιτούμε αύξηση στο μισθό μας!!
Ο Αι Βασίλης, έχει αρχίσει να φορτώνει άσχημα, αλλά προσπαθεί να κρύψει το θυμό του. Αρπάζει λοιπόν το σάκο, και αρχίζει να τον γεμίζει με παιχνίδια μοναχός του. Καθώς πάει να τα φορτώσει στο έλκυθρο, διαπιστώνει ότι δύο από τους ταράνδους γεννάγανε, και οι υπόλοιποι το είχαν σκάσει πηδώντας από το φράχτη. Σε κατάσταση αλλοφροσύνης, ο Αϊ Βασίλης, πετάει με δύναμη το σάκο μέσα στο έλκυθρο, όπου αυτός σκίζεται και χύνονται όλα τα παιχνίδια στο χιόνι.
Τα νεύρα του Αι Βασίλη, πλέον έχουν ξεπεράσει τα όρια περιγραφής. Παρ'όλα αυτά αποφασίζει να πάει να πιει ένα ουισκάκι για να ηρεμήσει. Παρατηρεί όμως ότι το μπουκάλι με το ήταν άδειο. Ξεχνάει το ουίσκι, αλλά όχι και το θυμό του, και πάει να βάλει λίγο καφέ. Του πέφτει όμως η καφετιέρα από τα χέρια. Με φανερή τσατίλα, πάει να φέρει τη σκούπα για να καθαρίσει, αλλά ανακαλύπτει ότι τα ποντίκια είχαν φάει το άχυρο από τη σκούπα. Ο Αγιος Βασίλης ήταν έτοιμος να σκάσει από την τσαντίλα, όταν εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένα αγγελάκι στην κουζίνα κουβαλώντας ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
- Αγιε Βασίλη, λέει το αγγελάκι, έφερα το δέντρο. Πού να το βάλω;
Και από τότε φίλοι μου, έχει επικρατήσει το έθιμο να βάζουμε το αγγελάκι στην κορυφή του δέντρου...

2. Ένα μικρόσωμος Κινέζος μπαίνει σε ένα Bar που διατηρούσε ένας νέγρος και του λέει με ψιλή φωνή:
- Θέλω ένα ουίκι.
- Κοίτα φίλε, αν θέλεις να πιείς ουίσκι στο μπαρ μου θα πρέπει τουλάχιστον να μου το ζητήσεις σαν άντρας, γι'αυτό βγες έξω, ξαναμπές και ζήτησέ το ξανά, σωστά αυτή τη φορά.
Βγαίνει έξω το κινεζάκι, ξαναμπαίνει και λέει πάλι με ψιλή φωνή:
- Θέλω ένα ουίκυ.
-Δεν τρώγεσαι με τίποτα. Μπες λίγο πίσω από το μπαρ, να δεις πώς παραγγέλνουν οι άντρες.
Μπαίνει το κινεζάκι πίσω από το μπαρ, βγαίνει ο μπάρμαν έξω, μπαίνει στο μαγαζί και λέει:
- ΠΙΑΣΕ ΕΝΑ ΟΥΙΣΚΥ!!
Και το κινεζάκι:
- Δεν δίνουμε σε μαύρους...

3. Πάει ένας σ'ένα μπαρ και λέει στο μπάρμαν με θυμωμένο ύφος:
- Πιάσε μια μπύρα αλλιώς...
Ο μπάρμαν του δίνει τη μπύρα. Μετά άπο λίγη ώρα λέει ξανά:
- Πιάσε μια μπύρα αλλιώς...
Και ο μπάρμαν:
- Αλλιώς τί ρε φίλε; Τι θα κάνεις;
- Αλλιώς πιάσε ένα ουίσκι!!!

Υ.Γ Το τέλειο βιντεάκι για τις μέρες που είναι...



Κι ένα ακόμη για να δει το κολλητάρι από την Ισπανία τι χάνει...

Χαθείτε στα ενδότερα...

Ασ' την καρδιά σου να τα πει...

Είναι Χριστούγεννα, πρέπει να είμαστε όλοι καλά, να αγαπάμε τους γύρω μας, να το παιζουμε ευτυχισμένοι...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΡΕ...
Κι ας μην έχω καμία διάθεση που είναι Χριστούγεννα, κι ας μου την έχουν δώσει όλα στα νέυρα κι ας είναι απόγευμα και είμαι μόνος μου να ακούω τον Γιάννη να μου τραγουδάει ότι εδώ και χρόνια μου έλεγε ψιθυριστά στο αυτί...
Πως ότι και ν' αλλάξει στη ζωή του πατρίδα του είναι εκεί που μίσησε και τον μισήσαν περισσότερο...
Τι σας νοιάζουν τώρα όλα αυτά και απ' την άλλη με το δίκιο σας θα μου πείτε ότι είναι Χριστούγεννα...
Θέλω ένα καλό μου φίλο απ' αυτούς που πάντα ήταν μακριά μου, μα πάντα τόσο κοντά στην καρδιά μου να τους φανερώσω τα εσώψυχά μου...
Να τους πω που τι μου τη δίνει, τα παραπονά μου, ότι με προβληματίζει! Να γίνω λίγο ο μουρμούρης και γκρινιάρης, αυτός που πάντα κρύβεται για να βγαίνει προς τα έξω ο Καραγκιόζης της παρέας...
Θέλω να ανοίξω το ημερολόγιο της ψυχής μου εδώ και πάρα πολύ καιρό, μα πάντα κάτι με κρατάει να φυλάω το κλειδί και να ψιθυρίζω στον άλλο μου εαυτό να κάνει λίγη υπομονή!
Λίγη υπομονή γιατί ρε;
Σήμερα νοιώθω πιο rock από ποτε! Μην ρωτήσεις γιατί...
Είναι ένα συναίσθημα, που πάντα ερχότανε τις πιο ακατάλληλες στιγμές!
Η ώρα που θες να γράψεις, να δημιουργήσεις και παράλληλα να καταστρέψεις...
Χρόνια είχα να γράψω με το χέρι μου αφημένο στο πληκτρολόγιο και το μυαλό μου να ταξιδέυει σε μέρη αλλόκοτα, περίεργα...
Τελικά μήπως κι εγώ όπως όλοι μας, που λέει και ο Δημήτρης, έχω γίνει ένα παιχνίδι που το χαλάνε τα παιδιά ή μήπως πρέπει να συνεχίσω να κρατάω την άποψη πως ο χαμένος τα παίρνει όλα;
Τώρα μπορώ να νοιώσω πως γράφει ο φιλαράκος μου ο Sanjo! Ένα κείμενο αχταρμάς, ασυνάρτητο...αλλά γραμμένο από το χέρι της καρδιάς!
Κάποτε πολλά χρόνια πριν μ' ένα παρόμοιο τρόπο και ύστερα από πολλά ξύδια είχα γράψει ένα κείμενο, που έλεγε πως όλη η ζωή κρύβεται σε μία φράση...
"Άδραξε τη μέρα"...
Αλήθεια τόσα χρόνια μετά ακόμα δεν βρήκα τον τρόπο να την πιάσω και να την εξημερώσω, όπως θα ήθελα εγώ...
Δεν θέλω να γράψω άλλο...
Θέλω να αράξω να ακούσω μουσική...
Νοιώθω ότι πολλοί λίγοι θα καταλάβουν τι ακριβώς νοιώθω, όπως και πολλοί λίγοι θα μπορέσουν να αφήσουν ένα σχόλιο ουσιαστικό...
Στην υγειά σας...
Χρόνια πολλά και καλά...Χριστούγεννα!!!

Χαθείτε στα ενδότερα...

MERRY FUCKING CHRISTMAS

Έξι μέρες μακριά από τα Χριστούγεννα, εννιά μέρες πριν συμπληρώσω ένα μήνα lotro και λήξει η κάρτα μου!
Θα μου πείτε πρωϊνιάτικα ξεκίνησες να γράφεις @@ριες, κολλημένε;
Κι όμως, αν αυτή τη στιγμή μου λέγατε τι είναι πιο σημαντικό θα σας έλεγα η κάρτα που λήγει και δεν μπορούμε να βρούμε δεύτερη! Κι αυτό, όχι γιατί όπως ήδη έχεις βγάλει το συμπέρασμά σου ότι έχω κολλήσει με το "παιχνιδάκι" μου, αλλά γιατί ποτέ δεν συμπάθησα την γιορτή των Χριστουγέννων...
Την πιο fake γιορτή που έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους!
Μπες στο πνεύμα των Χριστουγέννων, γίνε ανάδοχος γονιός, στείλε λεφτά για τους πυρόπληκτους, πήγαινε στα ιδρύματα με ηλικιωμένους, στείλε ότι μπορείς για τα παιδιά στην Αφρική, πάρε μέρος και εσύ στον μαραθώνιο "αγάπης", στείλε, δώσε, φέρε...
Είναι Χριστούγεννα...
Ε όχι ρε 'συ, αν είναι έτσι τα Χριστούγεννα δεν γουστάρω, δεν θα πάρω! Δηλαδή, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλα αυτά τα παιδιά στις τριτοκοσμικές χώρες (ας έρθουν λίγο κι από Ελλάδα κι αν δουν διαφορά να με...), όλοι οι πληγέντες της ζωής μόνο από τις 20 έως τις 31 Δεκεμβρίου υπάρχουν;
Θα μου πεις ότι ξεκίνησα να το παίξω high, πονόψυχος ή ότι άλλο θες, αλλά και πάλι θα στο χαλάσω, γιατί δεν είμαι εκείνος που κράζει και βοηθάει όλο τον υπόλοιπο χρόνο τους συνανθρώπους του...
Στο μεταξύ, από παιδί θυμάμαι ακόμα ο μόνος λόγος που μ' άρεσε αυτή η γιορτή ήταν τα δώρα που έπαιρνα και τα σχολεία που κλείνανε! Κι όμως, κάποια μέρα μου το χαλάσανε και αυτό γιατί ο Άη Βασίλης ξαφνικά αν και παρέμεινε χοντρός όπως τον φανταζόμουν, έμαθα ότι έχει ένα club στα Φηρά κι ότι έχει παντρευτεί την μάνα μου...
Χριστούγεννα...
Ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικες ευχές, αναγκαστικές φιλανθρωπίες, αναγκαστικές κοσμικές εκδηλώσεις...
Κοίτα να δεις τελικά και όσο περνάει ο καιρός σιγουρεύομαι ακόμα περισσότερο, πως ο μόνος άνθρωπος που νοιώθει το πνεύμα των Χριστουγέννων και τον λόγο ύπαρξής τους είναι η...γιαγιά μου!
Ναι η γιαγιά μου...
Που όλο τον χρόνο βοηθάει όποιους νομίζει ότι έχουν ανάγκη και που τα Χριστούγεννα τα περιμένει όχι για να το παίξει καλή, αλλά γιατί για εκείνη η γέννηση του Θεανθρώπου σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο απ' ότι σε όλους εκείνους που στις 5 το πρωί ξυπνάνε για να πάνε στην εκκλησία και από το κρεββάτι μέχρι το μπάνιο έχουν κατεβάσει όσα καντήλια χωράνε σε 10 μέτρα διαδρομή...
Αφήνω πίσω μου λοιπόν την αγαπημένη αυτή γιορτή και συνεχίζω με το θέμα που εξαρχής ήταν η αφορμή να γράψω στο blog!
Καθισμένοι στο σπίτι χθες το βράδυ, ήρθε η αδερφή μου και κάποια στιγμή η συζήτηση πήγε στις σχέσεις και κατά πόσο μπορεί να αλλάξουν έναν άνθρωπο...
Πόσο δίκιο είχε η μικρή...
Είσαι μόνος και αυτοπαρουσιάζεσαι ως ο τέλειος άνθρωπος! Δεν ζηλεύεις, δεν είσαι πιεστικός, θες να αγαπήσεις, θες να τ' αφήσεις όλα πίσω σου...
Έχεις σχέση και ξαφνικά αυτός ο άνθρωπος πάει περίπατο...
Όσο κι αν αυτό, ακουστεί κοινότυπο ή βολικό, θεωρώ πως είναι αναπόφευκτο να συμβεί στον καθένα!
Ξέρεις η σχέσεις είναι ένα συνεχόμενο πάρε - δώσε συναισθημάτων, βιωμάτων και συμπεριφορών, που ακόμα και να μην θέλεις συμβιβάζεσαι και φτάνεις στο σημείο να προσαρμόζεσαι θέλοντας και μη τον χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής σου ανάλογα με εκείνον -η που έχεις δίπλα σου!
Υπήρξαν στιγμές που στις συζητήσεις μου με την senorita αναφερόμασταν στη ζωή μας πριν αποφασίσουμε να ενώσουμε την "κλωστή" της σχέσης μας και βλέπουμε και οι δύο πόσο διαφορετικοί άνθρωποι ήμασταν και πόσα διαφορετικά πράγματα κάνουμε πια!
Αλλάζουμε...
Και αν αυτό είναι καλό ή όχι θα φανεί στη πορεία! Το σημαντικό είναι όμως, όσο αυτό είναι στο χέρι του δυνατού, οι ισορροπίες μεταξύ σχέσης και φίλων να παραμένουν σε σταθερό σημείο, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό...
Γιατί οι φίλοι θα μείνουν για πάντα φίλοι ακόμα και αν κάνεις να τους δεις τρία χρόνια, αλλά και μία σχέση την οποία θεωρείς σοβαρή και όχι παιχνιδάκι για να περνάς τις ώρες σου, έχει όλες τις προϋποθέσεις να μείνει για πάντα σχέση!

Τελειώνοντας ένα τραγουδάκι αφιερωμένο στα Χριστούγεννα! Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα κάτι πιο μικρό από αυτό...
Καλή ακρόαση...

Χαθείτε στα ενδότερα...

Αερολογίες για να περνάει η ώρα

Κοίτα να δεις τι πάθαμε τώρα...
Πριν 3 μέρες είχα αποφασίσει να γράψω μετά από κάμποσο καιρό στο blog, κι εκεί που είχα γεμίσει μισή σελίδα (πάλι) μπήκε ο Άρης στο msn και τελικά δεν σήκωσα τίποτα...
Ας δούμε όμως τι μπορούμε να κάνουμε τώρα!
Καταρχήν, επέστρεψε το κουρέλι από την άδειά του, γεμάτος νέες εμπειρίες, πλήρως ανανεωμένος και ξεκούραστος, ίσως με όρεξη για δουλειά (που δεν το βλέπω δηλαδή) και φυσικά με ένα νέο demo...
Το άκουσα, το επεξεργάστηκα και απλά θα πω πως όταν γίνεται σωστή δουλειά στη μουσική, τότε το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές είναι αξιοπρόσεκτο! Κάποια στιγμή είμαι σίγουρος ότι θα φτάσουν και στα χέρια σας (ή στ' αυτιά σας) και θα τα σχολιάσουμε όλοι μαζί...
Και μετά τα νέα ας ρίξουμε και μια ματιά στον καιρό! Πραγματικά τι υπέροχη αίσθηση έξω να κάνει κρύο και όχι μην νομίζεται πως θα πω ότι γουστάρω να είμαι κάτω από τα σεντόνια και να βλέπω τηλεόραση στα ζεστά! Τι υπέροχη λοιπόν αίσθηση έξω να κάνει κρύο και να σηκώνεσαι το πρωί (τρόπος του λέγειν το πρωί) με μια κούπα ζεστό καφέ και φορώντας τις πιτζάμες ακόμα, να ανοίγεις το pc και να αράζεις με τις ώρες! Αυτός είναι ο χειμώνας που αγαπάω και σίγουρα αυτός είναι ο χειμώνας που αγαπάει και ένας Ελληνο - "Ισπανό - Ολλανδός", που γνωρίζω εδώ και κάμποσα χρόνια!
Πάει κι αυτό...
Μην νομίζεται όμως τώρα ότι ήρθε η ώρα μετά τον καιρό για τ' αθλητικά ή το χρηματίστηριο, αυτά από άυριο...
Συνεχίζω λοιπόν και απλά δηλώνω για χάρη του wishmaster, που εκείνος αδυνατεί να τα γράψει (ανίδεος από τεχνολογία, όπως όλοι γνωρίζουν) πως όσο και να περνάνε τα χρόνια, ο στρατός θα είναι πάντα ίδιος! 50 μέρες πριν απολυθεί το παιδί και να του κάνουν τη ζωή κόλαση; Για όνομα του Θεού...
Εν τω μεταξύ, Χριστούγεννα πλησιάζουν και παρόλο που είναι μια γιορτή, που ποτέ δεν τη συμπάθησα, καθώς πάντα μου τη δίνει η τόση υποκριτική καλοσύνη, με στεναχωρεί το γεγονός πως το νησί αδειάζει, αλλά όπως λέει και η Μαρία, τουλάχιστον οι περισσότεροι φίλοι μας θα είναι εδώ...
Τελιώνοντας λοιπόν ένα κείμενο τελείως ανούσιο, θα παραθέσω ένα βιντεάκι αντί μίας συγνώμης με κεφαλαία γράμματα...
Αφιερωμένο λοιπόν...

Χαθείτε στα ενδότερα...