ΣΧΕΣΕΙΣ

Διάβαζα το blog ενός καλού φίλου και πραγματικά προβληματίστηκα και τσαντίστηκα παράλληλα...

Σχέσεις...Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας! Όταν δεν έχουμε ψάχνουμε να βρούμε κι όταν έχουμε κάπού όλοι το χάνουμε και δυσκολεύουμε τη ζωής μας με ζήλιες, τσακωμούς και άλλες μικροπρέπειες!
Ένα πράγμα έμαθα μέχρι τώρα και νομίζω ότι αξίζει να το μοιραστώ!
Ο καθένας λοιπόν μέχρι τώρα στη ζωή του έχει ζήσει ή ζει ένα μεγάλο έρωτα στη ζωή του...Με έναν σύντροφο, που διάλεξε και είδε πως ταιριάζει στα θέλω του. Δίνει τα πάντα, περνάει καλά, αλλά κάποια στιγμή, ο χρόνος (ο χειρότερος εχθρός που λένε) για έναν απ' τους δύο ή και για τους δύο, φέρνει τη ρουτίνα, τη συνήθεια.
Και τότε...κάπου όλα τελειώνουν! Βάζεις ή αναγκάζεσαι να βάλεις μια τελεία σε ότι αγάπησες και αποφασίζεις να πας παρακάτω...
Όλα μέχρι εδώ είναι αρκετά φυσιολογικά...
Εκεί λοιπόν που διαφωνώ είναι στο μετά!
Γιατί λοιπόν, όπως και να τελειώνει κάτι πρέπει να διαγράφουμε τα πάντα και να προσπαθούμε να μειώσουμε τις στιγμές που περάσαμε με έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε πραγματικά ή ακόμα χειρότερα να μειώσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο! Εκεί πιστεύω ότι οι περισσότεροι κάνουμε λάθος...
Ξέρω είναι δύσκολο σε κάποιον που αγαπάει να προχωρήσει παρακάτω, αλλά νομίζω πως οτιδήποτε άλλο είναι απλά κακομεταχείριση συναισθημάτων!
Και γιατί ρε φιλαράκι δεν κράτας τις ωραίες στιγμές όλων αυτών των χρόνων; Τα γέλια, τις χαρές, τις διακοπές που δεν πήγαν καλά μα τις θυμάσαι, τα ξενύχτια, τις αγκαλιές, τις βόλτες, τα καυγαδάκια που μετά κατέληγαν (όλοι ξέρουν που), τις ατέλειωτες κουβέντες, τα δώρα, τα πάντα και τα σ' αγαπώ που δεν ήταν ψεύτικα, ήταν αληθινά, απλά δεν τα καταφέρατε;
Σ' εκείνο το κομμάτι είναι λοιπόν, που διαφωνώ...
Αν και αισιόδοξως άνθρωπος στη ζωή μου, υπήρξαν πολλές στιγμές στη ζωή μου, που ήπια, έβρισα, ξενέρωσα με όλες τις γυναίκες που αποτελούν πλέον παρελθόν...
Και για να τελειώνουμε, για μένα αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα που κατέκτησα και το κράτησα! Μπορεί με τον εκάστοτε πρώην σύντροφό σου να μην μιλάς, εντάξει δεν είναι και απαραίτητο αν σε χαλάει, αλλά είναι αδικία, κυρίως για τον εαυτό σου, να μηδενίζεις όλες τις ωραίες στιγμές που έζησες μαζί του...
Αυτά είχα να πω πρωί πρωί...
Τώρα μπορώ να απολάυσω το ρεπό μου...
Καλημέρα σας!!!!
Υ.Γ Ρεσεψιονιστάκο, θα βάλω τις γυναίκες να κανονίσουν σήμερα ή αύριο, που ρεπάρω κι εγώ να πιούμε ένα ρημαδοκαφέ, γιατί αλλιώς βλέπω να τα λέμε πάλι από το blog!