Η ΠΕΝΤΑΔΑ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ

Και όντως, ο Πάρης έφτασε στην καφετέρια μισή ώρα αργότερα από την προκαθορισμένη ώρα. Ήταν μια παλιά συνήθεια που την είχε αποκτήσει από τα αναρίθμητα ραντεβού του με γυναίκες. Η πείρα του είχε διδάξει ότι αν αργούσε και αυτός κανένα εικοσάλεπτο, και πρώτος θα έφτανε στο ραντεβού, και θα είχε χρόνο να παραγγείλλει τα ποτά: Martini για τον εαυτό του και κάτι γλυκό αλλά ύπουλο για εκείνην. Του Πάρη δεν του άρεσε να σπαταλάει πολύ χρόνο στα προκαταρκτικά.

Και πράγματι, ο Σεμπάστιαν δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται που άργησε ο φίλος του. Του είχε ήδη παραγγείλει καφέ.
"Τί έγινε, άργησες να κοιμηθείς πάλι χθες?", ρώτησε ο Σεμπάστιαν.
"Όχι ιδιαίτερα",απάντησε ο Πάρης, "κατά τις μία ήμουν στο κρεβάτι, και κατά τις τρεις ήμουν σπίτι". "Εσείς πώς τα πήγατε στο καταγώγιο?" ρώτησε τον Σεμπάστιαν, ενθυμούμενος με φρίκη το νυχτερινό μαγαζί στο οποίο δούλευε ο φίλος του.
"Τα ίδια μωρέ," είπε ο Σεμπάστιαν, "ξέρεις πως είναι τα πράγματα, τα ποτά μας ακριβά και η μουσική μας φτηνή".
<<Και οι γυναίκες σας ακόμα πιο φτηνές>> σκέφτηκε ο Πάρης, αλλά δεν είπε τίποτα. Δεν του άρεσε να λέει παρά μόνο τα απαραίτητα, ιδίως αν δεν έχει πιει καφέ. Και η εμμονή του Σεμπάστιαν να πίνουν τον καφέ τους στο "Ταζωαμουαργβέρσο" δεν βοήθαγε στο να δημιουργηθεί συζήτηση.