Αερολογίες για να περνάει η ώρα

Κοίτα να δεις τι πάθαμε τώρα...
Πριν 3 μέρες είχα αποφασίσει να γράψω μετά από κάμποσο καιρό στο blog, κι εκεί που είχα γεμίσει μισή σελίδα (πάλι) μπήκε ο Άρης στο msn και τελικά δεν σήκωσα τίποτα...
Ας δούμε όμως τι μπορούμε να κάνουμε τώρα!
Καταρχήν, επέστρεψε το κουρέλι από την άδειά του, γεμάτος νέες εμπειρίες, πλήρως ανανεωμένος και ξεκούραστος, ίσως με όρεξη για δουλειά (που δεν το βλέπω δηλαδή) και φυσικά με ένα νέο demo...
Το άκουσα, το επεξεργάστηκα και απλά θα πω πως όταν γίνεται σωστή δουλειά στη μουσική, τότε το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές είναι αξιοπρόσεκτο! Κάποια στιγμή είμαι σίγουρος ότι θα φτάσουν και στα χέρια σας (ή στ' αυτιά σας) και θα τα σχολιάσουμε όλοι μαζί...
Και μετά τα νέα ας ρίξουμε και μια ματιά στον καιρό! Πραγματικά τι υπέροχη αίσθηση έξω να κάνει κρύο και όχι μην νομίζεται πως θα πω ότι γουστάρω να είμαι κάτω από τα σεντόνια και να βλέπω τηλεόραση στα ζεστά! Τι υπέροχη λοιπόν αίσθηση έξω να κάνει κρύο και να σηκώνεσαι το πρωί (τρόπος του λέγειν το πρωί) με μια κούπα ζεστό καφέ και φορώντας τις πιτζάμες ακόμα, να ανοίγεις το pc και να αράζεις με τις ώρες! Αυτός είναι ο χειμώνας που αγαπάω και σίγουρα αυτός είναι ο χειμώνας που αγαπάει και ένας Ελληνο - "Ισπανό - Ολλανδός", που γνωρίζω εδώ και κάμποσα χρόνια!
Πάει κι αυτό...
Μην νομίζεται όμως τώρα ότι ήρθε η ώρα μετά τον καιρό για τ' αθλητικά ή το χρηματίστηριο, αυτά από άυριο...
Συνεχίζω λοιπόν και απλά δηλώνω για χάρη του wishmaster, που εκείνος αδυνατεί να τα γράψει (ανίδεος από τεχνολογία, όπως όλοι γνωρίζουν) πως όσο και να περνάνε τα χρόνια, ο στρατός θα είναι πάντα ίδιος! 50 μέρες πριν απολυθεί το παιδί και να του κάνουν τη ζωή κόλαση; Για όνομα του Θεού...
Εν τω μεταξύ, Χριστούγεννα πλησιάζουν και παρόλο που είναι μια γιορτή, που ποτέ δεν τη συμπάθησα, καθώς πάντα μου τη δίνει η τόση υποκριτική καλοσύνη, με στεναχωρεί το γεγονός πως το νησί αδειάζει, αλλά όπως λέει και η Μαρία, τουλάχιστον οι περισσότεροι φίλοι μας θα είναι εδώ...
Τελιώνοντας λοιπόν ένα κείμενο τελείως ανούσιο, θα παραθέσω ένα βιντεάκι αντί μίας συγνώμης με κεφαλαία γράμματα...
Αφιερωμένο λοιπόν...