Best Seller...Η original Συνέχεια του αριστουργήματος

...Με τους στίχους να κατακλύζουν την ψυχή μου, ένοιωσα πως ο δρόμος της σωτηρίας άνοιγε ορθάνοιχτος μπροστά μου, δείχνοτάς μου τον τρόπο της φυγής, της αποξένωσης, της εξιλέωσης...
Τι συναίσθημα Θέε μου!

Σαν αετός έτοιμος να χιμίξει και να κατασπαράξει την αδύναμη λεία του, χορεύοντας με κύκλους στους αιθέρες...
Μικρούς αργόσυρτους κύκλους θανάτου!

Εκεί δίπλα στο Θεό, δίπλα στο πιο ψηλό σημείο του κόσμου, ένοιωθα τις ευωδίες του παραδείσου, την γαλήνη, την ηρεμία, την σωτηρία...
Μα η κόλαση δεν απείχε πολύ!

Δυνατός μα άϋλος, Εξωστρεφής μα μόνος, Οξυδερκής μα τίποτα, Ελεύθερος μα όμηρος, Ειλικρινής μα λάθος, Αετός μα με δίχως φτερά...
Πόσο κοντά στην Κόλαση βρισκόμουν άραγε;

Οι σκέψεις μου έτρεχαν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, βλέποντας το μέλλον να πλησιάζει. Σαν μια Πυθία αφημένη στις παραισθήσεις, ενός ανώτερου θεού. Ενός Θεού ξεχασμένου και αναγκασμένου να μαρτυρά τα σχέδια του, μήπως και γίνει πιστευτός. Μήπως και του δωθεί ο μόσχος ο σιτευτός σαν θυσία...
Γιατί πάντα να χρειάζεται η θυσία;

Φοβισμένος πως από θύμα θα γινόμουν θύτης, χωρίς να το καταλάβω, φόρεσα ότι βρήκα πεταμένο στον καναπέ του σαλονιού και χωρίς να έχω διάθεση να αφυπνίσω τον εαυτό μου από την παραζάλη του καινούργιου, κατευθύνθηκα προς τη θάλασσα...
Πάντα η θάλασσα...

Γεμάτη μυστικά, μύθους και ιστορίες. Τόσο ξελογιάστρα, μα τόσο αχόρταγη...Είναι πάντα εκεί έτοιμη να σε ακούσει, να σε δεχθεί, να σε συγχωρέσει, να σε αφομοιώσει, να σε γαληνέψει και να σε φουρτούνιάσει...
Είναι ωραία η θάλασσα, γιατί κρύβει μυστήρια όπως μια γυναίκα...
Είναι μάγισσα η θάλασσα...

Ο δρόμος προς τα κει μου φάνηκε σαν μια στιγμή και στη θέα του βαθύ γαλάζιου του ωκεανού, ρίγη διαπέρασε όλο μου το κορμί. Πότέ δεν περίμενα πως θα γύρναγα πάλι εδώ. Θυμάμαι πριν χρόνια πως η άλλοτε αγάπη μου για κείνη, είχε σκεπαστεί από το συναισθήματα αποστροφής και αποδοκιμασίας...
Μα άγνωστες οι βουλές του Ποσειδώνα!

Όπως και την πρώτη φορά που την αντίκρυσα, έτσι και τώρα 54 χρόνια μετά, ένοιωσα ένα σφύξιμο στο στομάχι. Σαν να ήμουν ερωτευμένος...
Σαν μελωδία αγγέλων έρχοταν στα αυτιά μου ο παφλασμός των κυμμάτων, ενώ με έργο τέχνης έμοιαζε ο ήλιος που λαμπύριζε πάνω στα καταγάλανα νερά.
Πόσο μου είχε λείψει τελικά;

Αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να τη συγχωρέσω, για όσο πόνο δημιούργησε στη ζωή μου, μα ένοιωθα πως το είχα ήδη κάνει χωρίς να το καταλάβω. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε, μα η θλίψη της απώλειας, μ' έκανε πάντα να πιστεύω πως δεν θα τη συγχωρήσω ποτέ...
Πόσο ψέμμα κρύβουν άραγε το ΠΟΤΕ και το ΠΑΝΤΑ;

Τώρα πια ήμουν καθισμένος στην ακρογιαλιά και άφηνα τον σώμα και το πνεύμα μου ελεύθερα στη φύση. Επιδίωκα να γίνω ένα με αυτή. Προσπαθούσα να κοιτάξω τη ζωή μου αφ' υψηλού, χωρίς συναίσθημα, χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς, χωρίς το πρίσμα του ανέφικτου, του πρέπει, του σωστού, του λάθους...
Μα η μνήμη δεν μ' αφήνει επιλογή...

Οι αναμνήσεις έμεναν καρφωμένες στη Γη και στο μυαλό μου. Έμοιαζαν να με κοιτάνε και να με χλευάζουν, ξέροντας πως είμαι δέσμιος τους, γνωρίζοντας πως είναι αδύνατον να παρέλθουν και να σβηστούν όσα χρόνια κι αν περάσουν...
Πόσο δίκιο είχαν...

Συνεχίζεται...

Υ.Γ Η συνέχεια του νέου BEST SELLER, είναι πλέον γεγονός. Όσο για επίδοξους πνευματικούς πατέρες του δημιουργήματός μου, τονίζω πως τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά και η συνέχειες του αριστουργήματος τούτου, ανήκουν και γράφονται αποκλειστικά από μένα...Ωστόσο, παραμένουμε ανοιχτοί σε ΝΕΕΣ ιδέες και προτάσεις!

Χαίρετε...