Καλημέρα...Ασπρονήσι

Χαιρετώ σας…

Πήρε το μάτι μου στα Νέα Σαντορίνης την είδηση πως το ασπρονήσι για τέταρτη φορά στην ιστορία του βγήκε σε πλειστηριασμό. Ως τιμή ευκαιρίας αναφέρονταν μάλιστα τα 10 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία ειλικρινά σας μιλάω πως λόγω των πρόσφατων αυξήσεων της κυβέρνησης τα έσοδα μου μειώθηκαν κι επομένως απέχω τελευταία από τις αγοραπωλησίες νησιών. Άρα δεν μπορώ να σας διαφωτίσω αν όντως είναι μια καλή τιμή…

Πάντως μ’ ένα μικρό υπολογισμό που έκανα νομίζω πως χρειάζεσαι δέκα κι άλλα δέκα εκατομμύρια (7 δις παλιές καλές δραχμούλες), ώστε να μπορέσεις να βάλεις μία τάξη σ’ ένα νησί ακατοίκητο.

Για να μην μιλήσω για την ελληνική γραφειοκρατία, την οποία ακόμα κι ο Αμπράμοβιτς να είσαι δεν πρόκειται να την αποφύγεις…

Ωστόσο, γράφοντας μου ήρθε μια ιδέα ή καλύτερα να πω μια ουτοπία. Και θα σας την πω γιατί ως γνωστόν τα όνειρα δεν κοστίζουν. Τουλάχιστον δεν τιμολογούνταν ως την ώρα που έκλεισα την τηλεόραση και τις ειδήσεις. Τώρα αν η «αριστερή», «σοσιαλιστική» και «δίπλα στον πολίτη» κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ τα ένταξε στην τιμολογιακή ή καλύτερα στην ξεζουμιζο-εισπρακτική πολιτική της, μου είναι άγνωστο.

Ωστόσο, θα το ρισκάρω και θα σας την πω…

Φανταστείτε λοιπόν τον Δήμο Θήρας ως έναν δήμο εύρωστο και με χρήματα.

Φανταστείτε ακόμα τους ανθρώπους που απαρτίζουν τον δημοτικό συμβούλιο, όχι άξεστους, απολίτιστους και «βάρβαρους», αλλά ως ανθρώπους με εμφανή τα σημάδια της παιδείας, του πολιτισμού, της ευγένειας.

Φανταστείτε τον Δήμαρχο, τους αντιδημάρχους, τους δημοτικούς συμβούλους και τους δημοτικούς υπαλλήλους ως ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, με ιδέες, με όραμα, με σκοπό την ανέλιξη – εξέλιξη του νησιού στη κορυφή του κόσμου και της τουριστικής ζήτησης.

Φανταστείτε ακόμα όλους τους προαναφερθέντες χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες, χωρίς μοναδικό σκοπό την διατήρηση της καρέκλας, χωρίς αντιδικίες και προφάσεις όταν οι αποφάσεις θα αφορούν το καλό του τόπου.

Και τελευταία φανταστείτε όλους τους απλούς πολίτες του νησιού χωρίς να ανησυχούν για το αν στη δημοτική αρχή θα βρίσκονται άνθρωποι, που θα ικανοποιούν τις ρουσφετολογικές απαιτήσεις τους, φανταστείτε σαντορινιούς πολίτες, που θα τους καίγεται και λίγο καρφάκι για το τι γίνεται πέρα από τα όρια της αυλής τους κι ακόμα φανταστείτε επιχειρηματίες του νησιού, τους οποίους δεν θα θυσιάζουν το νησί μας στο…βωμό του κέρδους!

Ξέρω, ξέρω χρειάζεται προσπάθεια για να τα σκεφτείς όλα αυτά. Αν τα καταφέρατε πάντως έχει και συνέχεια…

Προσπαθήστε τώρα να φανταστείτε την ιστορία, που μου ήρθε στο μυαλό…

Αφού λοιπόν για λίγα χρόνια η Σαντορίνη δουλεύει…ρολόι κι επομένως έχει αποθηκεύσει αρκετά εκατομμύρια ευρώ, αποφασίζει να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά εγχειρήματα, που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα.

Αγοράζει λοιπόν ο δήμος το ασπρονήσι κι επενδύει μεγάλο μέρος των εσόδων του στη διαμόρφωσή του.

Φτιάχνει έναν επίγειο παράδεισο. Με παραδοσιακά σοκάκια, μικρά παραλιακά καφέ – μπαρ, χώρους αναψυχής και ταβερνάκια με παραδοσιακά ντόπια εδέσματα και ποτά. Διαμορφώνει τις παραλίες και τους δρόμους σε στυλ ανθρώπινο, διατηρώντας τους χώρους ολόκληρου του μικρού νησιού πεντακάθαρους.

Χτίζει αμφιθέατρο, στο οποίο θα παρουσιάζονται θεατρικές και μουσικές παραστάσεις τους καλοκαιρινούς μήνες.

Μάλιστα, θα υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένα καραβάκια, τα οποία θα μεταφέρουν τον κόσμο στο νησάκι σε προγραμματισμένες ώρες, ενώ το νησί θα δέχεται επισκέπτες από κάποια, μέχρι κάποια ώρα, ώστε να έχουν τη δυνατότητα οι εργάτες, που θα απασχολούνται να προμηθεύουν τα μαγαζάκια, να καθαρίζουν τους χώρους και να προετοιμάζουν το ασπρονήσι για την επόμενη μέρα…

Φυσικά όλα αυτά θα λειτουργούν υπό το πρίσμα μίας νέα ιδρυθείσας επιχείρησης του δήμου, η οποία και θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τη λειτουργία και διατήρηση του νησιού.

Τούτο το όνειρο μου ήρθε καθώς έγραφα στο blog και το μοιράστηκα μαζί σας, καθώς θέλησα να σας δείξω πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η φαντασία του ανθρώπου…

Όμως, εδώ άλλα κι άλλα πιο απλά προβλήματα για να λυθούν έχουν στηριχθεί στη βοήθεια του Θεού και στην ανοχή μας, που προσποιούμαστε ότι δεν τρέχει τίποτα, για φανταστείτε για κάτι τέτοιο, που θα έπρεπε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας για να γίνει…

Ωστόσο, με το παρακάτω βιντεάκι θα καταφέρω να επαναφέρω τον εαυτό μου και σας στην πραγματικότητα και στη ζωή, που όσο πάει κι από ποιότητα χειροτερεύει μέρα με τη μέρα…

Χαίρετε…