ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ

Τελικά αυτός ο καιρός έχει ανωμάλέψει τελείως...
Εκεί που λες αύριο θα πάω για μπάνιο, να σου αέρας και βροχές! Βάζεις τα μακρυμάνικα στη ντουλάπα, τα βγάζεις πάλι για να μην το..δαγκώσεις!
Ρε μπας και έχουμε κάνει κανένα λάθος και δεν έρχεται ο Ιούνης σε 2 μέρες;
Τελοσπάντων, προσπαθώ να σκεφτώ τι να γράψω γι' αυτό ξεκινάω με ασυναρτησίες!
Αν υπάρχει κάποιος που διαβάζει το blog, πέρα από αυτούς που ήδη βλέπω στο χουκ, θα θυμάστε ένα post, που έλεγε για σχέδια και νέες προοπτικες!
Ε, αν το θυμάστε ακόμα μπράβο, γιατί καλό είναι να το ξεχάσετε! Τελικά, η ζωή είναι σαν τον καιρό. Εκεί που λες πάει κάτι καλό να συμβεί, ξαφνικά μαθαίνεις κάτι, αλλάζει κάτι και αναγκάζεσαι να φορέσεις πάλι τα...χειμωνιάτικα!
Ωστόσο, δεν παραπονιέμαι, ούτε απογοητεύομαι! Έχω ανθρώπους που μαζί τους περνάω καλά και μια δουλειά, που αν εξαιρέσεις μερικά πράγματα που πρέπει ν' αλάξουν (μερικά είπα ε;) είναι διασκεδαστική! Εξάλλου, όλα μετά τα 5 ποτά και τα 5 σφηνάκια γίνονται πιο ευχάριστα!
Πάντως, κι απ' την άλλη να τη δεις τι θα άλλαζε δηλαδή αν ήμουν στην Αθήνα ή στην Ιαπωνία και δούλευα! Θα είχα παρέες που θα βαριόμουνα, αλλά θα ήταν το κουρέλι να βγαίνουμε παρέα τις Τρίτες και τα Σ/Κ ν' αράζουμε στο πράσινο καναπέ! Άντε θα έβλεπα και 10 συναυλίες παραπάνω...Όμως, πόσα πράγματα δεν θα έκανα;
Αυτήν την ηρεμία και την άνεση του νησιού δεν την αλλάζω με τίποτα! Τώρα πια δεν είμαι 17 να με νοιάζουν και πολλά...
Τελικά, νομίζω πως δεν ξέρω τι θέλω! Τόση ώρα γράφω και σκέφτομαι μήπως όλα αυτά τα γράφω για να μπερδεύω τον εαυτό μου, να τον κάνωνα ξεχνάει, να τον κάνω να ελπίζει, να τον κάνω να γουστάρει, να τον κάνω να αντέχει...
Ρε τι ανώμαλοι είμαστε... Να χεις το σπίτι σου, τον άνθρωπο σου, καλούς φίλους, δικό σου μαγαζί και να σου λείπουν το Jasmin, οι κρεπάλες, το χάος της πρωτεύουσας κτλ κτλ κτλ...
Συνεχίζοντας, να γράφω νομίζω ότι θ αρχίζω πάλι να τα βάζω με τον εαυτό μου, σκεφτόμενος ότι μάλλον είμαι κατά κάποιο τρόπο αχάριστος, αλλά πάλι θα πω πως δεν είμαι ο μόνος και θα εξυπηρετήσω το εγώ μου!
Σταματάω να γράφω γιατί αν συνεχίσω με βλέπω στο δαφνί να μιλάω με τους εαυτούς μου...
Πάω να βρω δώρα, να φτιάξω τη μέρα γιατί σήμερα γίνεται 22 ο άνθρωπος μου και δεν αξίζει να ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο...Εξάλλου, αυτή η μέρα, όπως και όλες οι προηγούμενες, της ανήκουν δικαιωματικά...
Αυτά καλή σας μέρα!