ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ?

Είναι Πέμπτη μεσημέρι...
Ως συνήθως άργησα να ξυπνήσω μια που πια κοιμάμαι αργά (κι επιτέλους όχι γιατί πάίζω CONQUER), ήπια καφέ, έφαγα και μετά αποφάσισα να πάω στο μάθημα υπολογιστών (άντε να τελειώνουμε).
Είναι Πέμπτη απόγευμα 17:50...
Το μάθημα δεν έχει ξεκινήσει και αποφασίζω να μπω να δω το blog μου και τίποτα αθλητικά (έμαθα ότι με όρισαν και υπουργό αθλητισμού παρεπιπτόντως), καθώς ακόμα δεν είχα διαβάσει την εφημερίδα μου!
Και το είδα...
Δυστυχώς το μοιραίο δεν αποφεύχθηκε... Αυτό που φοβόταν όλος ο κόσμος εδώ κι αρκετό καιρό έγινε πραγματικότητα χωρίς λόγο και αιτία... Στα σοβαρά επεισόδια που έλαβαν χώρα στην Παιανία, λίγο πριν την έναρξη του προημιτελικού του final-8 των γυναικών μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, ο 25χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος έχασε τη ζωή του και περισσότεροι από 5 έχουν διακομιστεί τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.
Κι όμως...
Δεν μου έκανε καμία εντύπωση! Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή πως θα μπορούσα να ήμουν εγώ, ο κολλητός μου, ο άνθρωπος που στη καφετέρια πάμε μαζί και στο αγώνα πλακωνόμαστε!
Κι όμως...
Δεν ανατρίχιασα, δεν συγκινήθηκα, δεν αναρωτήθηκα γιατί!
Κι όμως...
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά το πρώτο πράγμα που έψαξα να βρω, μετά το που και πως, ήταν αν ήταν δικός μας οπαδός ή των άλλων (και δηλώνω και αθλητικός δημοσιογράφος)!
Κι όμως...
Τρία λεπτά αφότου διάβασα την είδηση, έλεγα ανέκδοτα και διάβαζα Αρκά στο internet!
Κι όμως...
Και σήμερα πάλι διάβασα εφημερίδες! Και σήμερα πάλι είπα ανέκδοτα! Και σήμερα πάλι ξέχασα...
ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ, ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ...
Έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι αν για όλα αυτά φταίνε όντως οι άλλοι (που λέει κι ο phantom_pad), αν τελικά φταίει η κοινωνία, η οποία έτσι όπως είναι διαμορφωμένη μας έχει κάνει αδιάφορους, κτήνη, αναίσθητους, καλοπερασάκηδες...
Αν τελικά φταίει η τηλεόραση, που καθόμαστε με τις ώρες, βλέποντας ειδήσεις, ξύλο, αίμα, σεξ και δεν μας κάνει καμία εντύπωση πια!
Και χθες (Ω τι σύμπτωση) έτρωγα κι έβλεπα το football factory! Έβλεπα οπαδούς να σκοτώνονται, να πλακώνονται, αίματα παντού...κι εγώ έτρωγα! Το απολάμβανα...
Χωρίς να με νοιάζει, χωρίς να σκέφτομαι, χωρίς να αναρωτηθώ πως πριν 24 ώρες ένα παληκάρι έχασε τη ζωή του στο όνομα μιας ομάδας...μια ιδέας... μιας θρησκείας για άλλους!

Απ' την άλλη πάλι, θα μπορούσες να αναθεματίσεις ένα νεκρό; Ένα παληκάρι κοντά στην ηλικία μου;
Κι όμως, αν όχι να αναθεματίσεις να του δώσεις άδικο!
Γιατί, και μην με πείτε παράλογο, θα μπορούσε αντί να της τρώει και να πάει να ξεσπάσει τα προβλήματά του και τη παντόφλα απ' το σπίτι να πάει για καφέ, βόλτα με το αμάξι, υπάρχει και η μουσική στην τελική...
Και στο κάτω κάτω, πως είναι δυνατόν να λυπηθείς ένα παληκάρι αιμόφυρτο με κουκούλα στο κεφάλι! Που δεν ήταν φοιτητής, που δεν ήταν συνταξιούχος, που δεν διαδήλωνε για τα δικαιώματα των ανθρώπων...Πήγε να δείρει!
Κι ίσως, να είχε μαζί του καδρόνια, κι ίσως να πέταγε φωτοβολίδες, κι ίσως να είχε μαχαίρι!
Γιατί, και πάλι μην με πείτε παράλογο, πόσο κόντά και πόσο μακριά απ' το θάνατο ήταν, αφού αν αντιστρέφονταν οι ρόλοι κι εκείνος ήταν με τους πολλούς τώρα θα πανηγύριζε πως ήταν εκεί όταν "τους γαμήσαμε"!
Όλη αυτή η ιστορία με έχει προβληματίσει πολύ!
Να λυπηθώ για εκείνον, για όλους αυτούς που άγονται και φέρονται, για την κοινωνία μας, για μένα, για...κανέναν;
Δεν ξέρω, αν οι magic de spell όταν τραγούδησαν το Σαράγεβο πίστεύαν ότι οι στίχοι του τραγούδιου θα αναφέρονταν όχι μόνο στο συγκεκριμένο πόλεμο, αλλά σε κάθε πόλεμο!
Είτε λαών, είτε του εαυτού μας, είτε κοινωνικό, είτε πολιτικό, είτε, είτε, είτε...
Φώναξε η φωνή μας χάνεται πάει
Διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο θάνατος διάκοπες στο Σαράγεβο πάει
Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως
Αυτά...
Υ.Γ: Θα μπορούσα να γράφω για ώρες σελίδες ολόκληρες για τη βία και τη νοοτροπία όλων αυτών ακόμα περισσότερα, αλλά είμαι σίγουρος πως τα ρεπορτάζ και οι συνεντεύξεις στην τηλεόραση θα με έχουν καλύψει πλήρως!!!!