ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Ε; ΝΑ...

Σας χαιρετώ ξανά φίλοι μου και χωρίς προλόγους ξεκινάω, γιατί ως συνήθως κάτι πρέπει να κάνω μετά...

Διακοπές, βόλτες, μπάνια, μπύρες, καφρίλες, αραλίκι, στα αρχ...ια μας όλα...
Κάπως έτσι ήταν τα καλοκαίρια μέχρι τα... 17!
Γιατί αν αρχίσω να θυμάμαι τα καλοκαίρια από το 2004 ως το 2006, θα μιλήσω για ολυμπιάδα, για παραολυμπιάδα, για 1:30 ώρα δρόμο από το καλαμάκι ως το χαλάνδρι, για ζέστη, για στρατό, για 17 ώρες ταξίδι με το πλοίο κτλ κτλ κτλ...

Γενικά το καλοκαίρι σαν εποχή δεν μ' άρεσε ποτέ και φαίνεται ότι μου ανταπέδιδε πάντα αυτή μου την απέχθεια στην σάπια εποχή της ζέστης, που όλα σ' αυτή τη χώρα παραλύουν γιατί "χρειαζόμαστε διακοπές", που όλα κινούνται σε άλλους ρυθμούς, που όλοι δουλεύουν για να κάθονται το χειμώνα, που για να επιβιώσεις πρέπει να μείνεις μέσα στο air- condition, που όλοι πρέπει να αδυνατίσουν γιατί αλλιώς δεν είναι δυνατόν να πάνε για μπάνιο στο κάθε high beach bar, που, που, που...

Στο μεταξύ, και παραδόξως θα έλεγα, μέχρι στιγμής το φετινό καλοκαίρι δεν μου έχει φέρει πολλά ανάποδα πράγματα! Κι είπα πολλά γιατί αυτή τη φορά έχω να μίλήσω μόνο για πολύ ζέστη, για το γεγονός πως 1 στις 2 φορές γυρίζω σπασμένος και με νεύρα από τη δουλειά επειδή πια όλα τα ακούω εγώ εκεί πέρα, επειδή δεν αντέχω του κάφρους και κυρίως για το γεγονός πως απουσιάζει η πριγκήπισά μου! Μια απουσία, που απ' τη μία μου χαλάει το κέφι, με κάνει να νοιώθω μισός (όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται) κι απ' την άλλη όμως μπορώ να κατανοήσω πως η απουσία των 2 εβδομάδων είναι σίγουρο πως θα ανανεώσει τη σχέση μας και με την επιστροφή της το πάθος, η φαντασία και ο έρωτας θα επιστρέψουν κι αυτά πάλι στα αρχικά τους επίπεδα...
Ίσως τελικά, όπως λένε όλοι, να το είχαμε ανάγκη αυτό και οι δύο! Τώρα πόσο ανάγκη μπορέι να έχεις κάτι που σε πονάει και σου χαλάει το κέφι, αυτό μου ακούγεται πάντα παράλογο, αλλά ο καιρός θα περάσει και θα δείξει αν τελικά άξιζε τον κόπο αυτή η αίσθηση της απώλειας!
Στο μεταξύ, θέλω απλά να γράψω κι έτσι να υπενθυμήσω στον εαυτό μου πως οι φίλοι είναι πολύ παρόδικο πράγμα και τελικά τις περισσότερές φορές στο μεγαλύτερο βαθμό οι καταστάσεις είναι εκείνες που επιλέγουν τους φίλους σου ή τις παρέες σου και όχι εσύ! Σαν άνθρωπος γενικά έχω πολύ λίγους ανθρώπους που έχω διαλέξει για κολλητούς μου (που λένε) και ξέρω πως δεν θα χάσω ποτέ στη ζωή μου! Που είτε κοντά, είτε από χιλιόμετρα, είτε σπασμένοι, είτε απομακρυσμένοι ξέρω πως η κάθε συνάντηση μας θα είναι σαν να μην χωρίσαμε ποτέ! Και αυτό είναι φιλία για μένα, γιατί στα εύκολα ή στα δύσκολα δεν είναι οι φίλοι που βοηθάνε ή χαίρονται, αλλά αυτοί που χρειάζεσαι την δεδομένη στιγμή!
Όμως ετούτη τη φορά, στο συγκεκριμένο θέμα θεωρώ πως έχω σταθεί αρκετά τυχερός γιατί χάρη στην κοπελιά μου ήρθα κοντά με ανθρώπους, που ποτέ δεν πίστευα ότι μπορεί να συνυπάρξουμε και εντέλει καταλήξαμε να κάνουμε ένα παρεάκι "τσίτα μπούνια",που θα έλεγε κι ένας από τους τρεις (τους λίγους ντε) που ανέφερα παραπάνω.
Στην αντίπερα "όχθη" και για να...πετάξω από το ένα θέμα στο άλλο, ωραίο το καμάρι, ωραία η φάση στην καντίνα (πιο ωραία όταν γυρίσει και η ομορφιά μου), αλλά πολύ κουραστικό το μπάνιο και το όλο concept του! Αυτή η ντάγκλα μετά σε συνδυασμό με τη δουλειά με κάνει και νοιώθω σαν να δούλευα στην οικοδομή!
Επίσης, ξεκίνησε και το Copa America (οι παίκτες του στοιχήματος το γνωρίζουν ήδη), αλλά με τη δουλειά ίσα που προλαβαίνω να δω ένα τέταρτο, ενώ θέλω να υπενθυμίσω σε όλους πως ο Καστίγιο γαμ...ται (άκου με άδειο τέρμα να την πετάξει άουτ)!
Λοιπόν, αυτά είχα να πω και όσα ξέχασα την άλλη φορά, δεν χανόμαστε γαρ!
Καλή σας μέρα...

Υ.Γ: Για όσους έχουν χρόνο κι ενδιαφέρονται την Δευτέρα (2/7) παίζει live έντεχνο στο μαγαζί (club 33 ντε)! Καλή φάση για όλους εμάς και εσάς που γουστάρουμε-τε το είδος και δεν υπάρχει κανένα μαγαζί να πιείτε ένα ποτάκι και ν' ακούσετε ότι γουστάρετε...